woensdag 10 november 2010
Rugtassenfestival in uitverkocht 013
013 sleepte dit jaar een volle bak aan klanten binnen door de Eastpak Antidote Tour te strikken. Twee jaar geleden lukte het ook al de show uit te verkopen met Flogging Molly als hoofdact, nu hebben ze weer de touwtjes in handen met Sum 41 als hekkensluiter. Een ander opvallend gezicht is Jim Lindberg, voormalig zanger van Pennywise, die nu met zijn nieuwe band The Black Pacific op de Europese planken staat. Verder spelen oude punkrotten Riverboat Gamblers en nieuwkomers Veara ook op deze regenachtige vrijdagavond in Tilburg.
Van tevoren kunnen gelukkigen nog een akoestische set van Jim Lindberg bezoeken in Cul De Sac, waar hij samen met zijn gitarist uit The Black Pacific nummers speelt van onder andere Social Distortion, Pennywise, Bad Religion en The Rolling Stones.
Na afloop is het wel opschieten, want de deuren van 013 zijn al open, en Veara gaat al snel beginnen.
Veara, een relatief onbekend bandje uit Augusta, Georgia heeft de eer om te openen. De band speelt voor de eerste keer op het Europese vasteland en hun poppunk ala A Day To Remember (zonder de breakdowns dan) krijgt een immens warm welkom; bijna iedereen klapt en beweegt mee met de vier jonge poppunkers. Het geluid staat eerst redelijk slecht, maar gelukkig wordt dat snel bijgesteld. Aan energie ontbreekt het niet, de band springt over het podium heen alsof ze niets anders doen. Toch is te merken dat Veara nog niet bijgekomen is van de reis naar Nederland, want zanger/gitarist Bradley Wyrosdick heeft halverwege wel wat last van zijn keel en haalt niet alle hoge noten meer. Desondanks verloopt de show redelijk soepel en heeft de band veel gasten overtuigd van hun klasse.
Ook tijdens Riverboat Gamblers wordt het pijnlijk duidelijk dat het gros vooral gekomen is voor Sum 41. Toch loopt het publiek uiteindelijk wel warm voor de gokkers met hun vrolijke melodische punkrock. Nummers als DissDissDissKissKissKiss, True Crime en Robots May Break Your Heart zorgen voor de eerste crowdsurfers van de avond. Jammer is dat de band, op zanger Mike Wiebe na, er voornamelijk als zoutzakken bij staan.
The Black Pacific zorgt dan voor het eerst voor wat harder werk. Jim Lindberg en de zijnen staan opgefokt op het podium, vol energie om er een fantastische show van te maken. Het is dan ook niet gek dat er meteen een moshpit ontstaat wanneer ze beginnen met Living With Ghosts. Een aantal ijzersterke nummers later vraagt Lindberg wat het publiek van The Clash vindt. Weinig reactie. “How about the RAMONES?” Met een oorverdovend gejuich van het publiek zet The Black Pacific dan Blitzkrieg Bop in, met alle logische gevolgen van dien waarbij de zaal omgetoverd is in een enorme stuiterbal.
Die stuiterbal keert meerdere malen terug als Sum 41 op het podium staat. De culthelden van vele aanwezigen moesten hun concert bij The Powerfest in juni afzeggen door een auto-ongeluk van drummer Steve-o, maar vanavond zijn ze gewoon aanwezig. Deryck Whibley oogt mentaal licht afwezig voordat ze beginnen, maar als The Hell Song door de zaal klinkt is ook hij weer met gedachten terug op het podium. De punk/metal combinatie maakt de band geliefd bij vele verschillende groeperingen. Typische punkers en metalheads staan vanavond gewoon naast elkaar en gaan gewoon samen los. Whibley laat weten dat het nieuwe album, Screaming Bloody Murder, dit jaar nog in de schappen moet komen te liggen en speelt hiervan vanavond het nummer Skumfuk. Voor de rest van de avond is het een combinatie zoals van de heren verwacht wordt, namelijk de grote hits en een aantal covers – waaronder zoals gewoonlijk Master Of Puppets en Paint It Black. Ze hebben twee uur om te spelen, maar jammer genoeg wordt een groot gedeelte hiervan gevuld door gepraat van de leadzanger. Toch zit het publiek hier niet mee. Zij zien vanavond de band die ze willen zien. Als nummers als Over My Head (Better Off Dead), Fat Lip, Still Waiting en In Too Deep maar gespeeld worden. De laatste hiervan speelt het viertal pas in de toegift, tussen het rustige Pieces en klassieke metal-ode Pain For Pleasure, waarbij Whibley en Steve-o van plaats wisselen en zo een aparte twist geven aan het einde van hun optreden.
Ian Schram
Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten