vrijdag 19 november 2010
Als een goede film
Het museum De Pont is voor mij eigenlijk net een soort goede film.
Je bekijkt hem een of twee keer per jaar, en je bent steeds weer een beetje vergeten hoe het ook alweer precies ging. Je weet niet meer wat waar gebeurde, hoe het eruit zag en hoe alles en iedereen heette. Eenmaal kijkende kom je daar allemaal weer achter, en beleef je opnieuw het plezier.
Dit heb ik ook bij de Pont. Ik bezoek dit museum nu al vijf jaar lang, eenmaal per jaar. De vaste collectie is groot, maar blijft verassend en interessant, omdat ik steeds het verhaal achter de kunstwerken weer een beetje ben vergeten.
Bij binnenkomst in het museum herleefde ik die vaste collectie weer opnieuw. Van grote schilderijen tot vertraagde videobeelden van een ontmoeting (genaamd: De Ontmoeting), en een ‘slangenkamer’, een kamertje met enkel groen geglazuurde stenen.
De route spreekt vanzelf en je wordt geleid door gangen en ruimtes met moderne kunst, waarbij de titel (en dus betekenis ervan) vaak onmisbaar is om de kunst te begrijpen. Het is dan ook vaak een teleurstelling wanneer je bij (het soms moeilijk) vinden van het bijbehorende bordje een ‘geen titel- titel’ aantreft.
Het voordeel van De Pont, in tegenstelling tot een ‘goede film’, is dat er in het museum altijd weer iets nieuws te zien is, namelijk een tijdelijke expositie. Op dit moment is dat de expositie van Howard Hodgkin ‘Time and Place’. De beste omschrijving voor zijn schilderkunst is: ‘Schilder niet het object zelf, schilder de uitwerking die het heeft’.
In het geval van deze schilder is een titelbordje (met titel!) erg belangrijk. Uit een rode golf die zich buigt over een donkerblauw oppervlak, haalt vast niemand het gevaar van de ‘O-zone’. Ik in ieder geval niet.
De redelijk grote schilderijen van Hodgkin hangen in de grootste expositie ruimte van De Pont, in het midden van het museum. In twee enorme lege witte ruimtes komen de schilderijen goed tot hun recht.
Bij de eerste stap in de ruimte vond ik de schilderijen maar vaag. Allemaal gekleurde strepen en vegen. Bij het lezen van de titel valt er veel op zijn plaats, maar niets alles! Dat is altijd leuk, want zo kun je er zelf ook nog een invulling aan kan geven, wat vrij vaak leidt tot discussies met andere bezoekers. Om maar meteen de stille sferen in het museum te doorbreken.
Simone Benckhuijsen
Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl
Labels:
"de Pont",
"Howard Hodgkin",
"moderne kunst",
"Tilburg",
Kunst,
museum,
pont
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten