Het meisje van de loempiakraam

Leuke mensen in Tilburg

Ik ken een heleboel leuke mensen in Tilburg, maar er is er maar één die me op ieder moment van de dag gelukkig kan maken. Eén waarvan mijn humeur altijd opfleurt, al is het maar door een lieve opmerking, een onzekere lach, of het feit dat ze altijd weet wat ik bij haar kom halen. Ja, eentje maar. Het meisje van de loempiakraam.

Iedere keer als ik me rond het stadhuisplein bevind, koop ik een van haar loempia’s. Het maakt me bijzonder weinig uit hoe vroeg het is, want geloof me, die dingen kunnen echt áltijd. Maar zoals waarschijnlijk al duidelijk was geworden, is mijn liefde voor eten nooit de enige reden van mijn bezoek geweest. Want och, wat is dat meisje met de naam die niet genoemd kan worden (ik weet ‘m namelijk niet) toch een gezellig ding! Altijd als ze me van een afstand aan ziet komen lopen lacht ze me toe, en gooit ze vast wat loempia’s in de frituur om een extra goede service te kunnen leveren. Maar er zijn ook veel momenten waarbij ik háár enorm kan verrassen, door plots op mijn tenen te gaan staan waardoor ze uit het niets ineens mijn hele gezicht ziet in plaats van het normaal gesproken zichtbare plukje haar. En nee, dat komt niet omdat ik zo absurd klein ben, maar omdat dat wagentje zo absurd hoog is. Echt waar.

Hoe dan ook, na dit eerste contact en een opgewekt ‘hoi!’ van mijn kant begint ze aan de lopende band te lachen en te praten, al doet ze dat altijd op een ietwat onwennige en onzekere toon. Ze klinkt een beetje alsof ze bang voor me is. Misschien is ze dat wel joh, en is dat juist de reden dat ze me overlaadt met complimenten, en me altijd extra grote hoeveelheden saus geeft.

Maar complimenten geven kan ze goed hoor! Laatst vertelde ze me iets wat ik werkelijk waar nog nooit had gehoord. Ik zette na het overhandigen van mijn allerlaatste centjes mijn breedste grijns op, waarna zij - zonder te lachen (!) - beweerde dat ik ontzettend mooie tanden had. Nou, serieus, als er iéts is wat ik niet heb, zijn het wel mooie tanden. Het enige waar die krengen goed voor zijn is kauwen, maar daar houdt het dan ook echt mee op. Maar zij, zij vond ze mooi! En daar werd ik gelukkig van. Niet omdat ik haar geloofde, maar omdat ze in staat was om zoiets onwerkelijks te zeggen dat ik er alleen maar om kon lachen…

Dus bij deze een tip, voor het geval dat je zelfvertrouwen zijn dieptepunt heeft bereikt, of als je gewoon eens behoefte hebt aan een overheerlijke snack; ga alsjeblieft eens bij haar langs. Ze is vrijwel altijd te vinden in haar gezellige kleine witte karretje op het stadhuisplein, en ik kan je verzekeren dat je na afloop niet alleen in het bezit zal zijn van een volle maag, maar ook in een enorm goede bui zult verkeren!

Geertje van de Wal

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl