Hoort wie klopt daar kinderen!

Kriebels in mijn buik, mijn hart gaat sneller kloppen en een gevoel van twijfel borrelt op. Ben ik wel lief geweest dit jaar? Word ik niet vergeten? Waar blijft hij toch? Dan worden er pepernoten de kamer in gegooid en ik zie een zwarte handschoen. Verstijfd blijf ik zitten. Was dat Zwarte Piet? Mijn broers rennen hyper naar de deur en roepen: “Mirte, Mirte kom vlug kijken!! Er staan cadeautjes voor de deur!”

Dit was één van de leuke scenario’s van vroeger. Nu, dertien jaar later, vraag ik me af wat het Sinterklaasfeest nu precies inhoudt. Ik heb het opgezocht en dit kwam ik onder andere tegen: ‘Sinterklaas is een feest met cadeaus dat jaarlijks wordt gevierd. ' en: ‘Bisschop van Myra, Goed Heiligman, kindervriend en schijnheilige(?!). Maar wat houdt het sinterklaasfeest eigenlijk voor mij in? Zijn het de cadeautjes of is het de gezelligheid?

Zie ginds komt de stoomboot
Mijn Sinterklaas begon altijd met de Bart Smit folder (die elk jaar op de deurmat lag) en ik ging aan de hand daarvan mijn verlanglijstje maken. Als het zaterdag was en Sinterklaas met de stoomboot ons land binnen kwam, zat ik vast gekluisterd aan de televisie om alles goed te kunnen volgen. Er ging altijd wel iets fout zodat het extra spannend was, maar gelukkig kwam hij altijd op zijn stoel terecht. Nu kon het echte feest beginnen! Ik was extra lief voor mijn ouders, zette mijn schoen mét wortel voor de open haard en zong elke avond een Sinterklaasliedje.

Daar wordt op de deur geklopt.
Nog steeds krijg ik kriebels in mijn buik als Sinterklaas in het land is. Gelukkig zijn er meer mensen zoals ik. Mijn agenda staat namelijk nu al vol met leuke afspraken zoals: gedichten schrijven en cadeautjes kopen voor mijn huisgenoten, het cadeautjes-dobbelspel spelen met mijn hockeyteam en met mijn familie gaan we een weekendje weg om gezellig aan het strand Sinterklaas te vieren. Ook wordt er elk jaar een biercantus georganiseerd door ‘studenten hockey Tilburg’ en ook hier komt de Goed Heiligman langs.

Dag sinterklaasje..
Het is inderdaad een feest van de cadeautjes maar persoonlijk vind ik de gezelligheid en de spanningen veel leuker. Dat daar cadeautjes bij komen is mooi meegenomen! Het lijkt me dan ook geweldig om zelf een keer Zwarte Piet te spelen. Zo tover je een glimlach op elk kindergezichtje en dat is toch het belangrijkste? Iemand een tip waar ik me aan kan melden voor volgend jaar om samen met dé kindervriend de Piushaven binnen te varen?

Alvast heel veel plezier!

Groetjes,

Mirte Langenhuijsen

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Als een goede film

Het museum De Pont is voor mij eigenlijk net een soort goede film.

Je bekijkt hem een of twee keer per jaar, en je bent steeds weer een beetje vergeten hoe het ook alweer precies ging. Je weet niet meer wat waar gebeurde, hoe het eruit zag en hoe alles en iedereen heette. Eenmaal kijkende kom je daar allemaal weer achter, en beleef je opnieuw het plezier.

Dit heb ik ook bij de Pont. Ik bezoek dit museum nu al vijf jaar lang, eenmaal per jaar. De vaste collectie is groot, maar blijft verassend en interessant, omdat ik steeds het verhaal achter de kunstwerken weer een beetje ben vergeten.

Bij binnenkomst in het museum herleefde ik die vaste collectie weer opnieuw. Van grote schilderijen tot vertraagde videobeelden van een ontmoeting (genaamd: De Ontmoeting), en een ‘slangenkamer’, een kamertje met enkel groen geglazuurde stenen.

De route spreekt vanzelf en je wordt geleid door gangen en ruimtes met moderne kunst, waarbij de titel (en dus betekenis ervan) vaak onmisbaar is om de kunst te begrijpen. Het is dan ook vaak een teleurstelling wanneer je bij (het soms moeilijk) vinden van het bijbehorende bordje een ‘geen titel- titel’ aantreft.

Het voordeel van De Pont, in tegenstelling tot een ‘goede film’, is dat er in het museum altijd weer iets nieuws te zien is, namelijk een tijdelijke expositie. Op dit moment is dat de expositie van Howard Hodgkin ‘Time and Place’. De beste omschrijving voor zijn schilderkunst is: ‘Schilder niet het object zelf, schilder de uitwerking die het heeft’.
In het geval van deze schilder is een titelbordje (met titel!) erg belangrijk. Uit een rode golf die zich buigt over een donkerblauw oppervlak, haalt vast niemand het gevaar van de ‘O-zone’. Ik in ieder geval niet.

De redelijk grote schilderijen van Hodgkin hangen in de grootste expositie ruimte van De Pont, in het midden van het museum. In twee enorme lege witte ruimtes komen de schilderijen goed tot hun recht.
Bij de eerste stap in de ruimte vond ik de schilderijen maar vaag. Allemaal gekleurde strepen en vegen. Bij het lezen van de titel valt er veel op zijn plaats, maar niets alles! Dat is altijd leuk, want zo kun je er zelf ook nog een invulling aan kan geven, wat vrij vaak leidt tot discussies met andere bezoekers. Om maar meteen de stille sferen in het museum te doorbreken.

Simone Benckhuijsen

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Hey Lullo nog geneukt?

Studentenverenigingen: is het waar wat ze zeggen?

Als je in een grote stad gaat studeren kom je in aanraking met studentenverenigingen. Helaas is het vaak zo dat hier een hoop vooroordelen over bestaan. Ik denk dat een hoop mensen de dispuuttrutjes van Koefnoen wel kennen. En als je zegt dat je bij een studentenvereniging zit krijg je vaak de volgende dingen te horen: “O, zit je dan ook op Hockey?” of “Gaan jullie dan elke week lekkere blonde rakkers met witte kragen opzuipen?” en “Je kunt je naam beter veranderen in Anne Fleur, Bal.” Maar de beste vind ik toch wel: “Jij betaald dus ook commissie voor je vrienden!”

Maar waar komen deze vooroordelen vandaan en nog belangrijker zijn ze waar? Vooroordelen komen in de wereld door programma’s als de Lullo’s van Jiskefet, Feuten op BNN en de bovengenoemde Dispuuttrutjes. Er zijn inderdaad verenigingen die hier op lijken en dit zijn vaak de verenigingen waar iedereen over hoort. St. Olof, het Tilburgse Studenten Corps staat ook bekend als zo’n vereniging. De vraag is alleen of dit ook waar is. Maar net als bij mensen zijn ook studentenverenigingen niet allemaal hetzelfde. Er zijn er namelijk ook veel die heel anders zijn. Zoals Tilburgse Studenten Vereniging D’Artagnan die bekend staan als “iets rustiger dan de rest”. Voor veel mensen is er wel een vereniging waar je je thuis voelt.

Veel mensen denken dan ook dat een studentenvereniging niks voor hen is. En dit is in de meeste gevallen niet waar. Natuurlijk is een studentenvereniging niet voor iedereen geschikt, maar het kan een hoop voordelen met zich mee brengen: Je leert een hele hoop nieuwe mensen kennen, maakt nieuwe vrienden, je hebt elke week iets te doen en je kan meehelpen met het organiseren van activiteiten die leuk staan op je CV. Ook krijg je binding met de stad en wat een hoop mensen niet verwachten: veel studenten die bij een studentenvereniging zitten halen sneller hun diploma vanwege de sociale controle binnen de vereniging. Ook bestaat het leven binnen een vereniging niet alleen maar uit zuipen. Bij sommige kan je zelfs een professioneel sporter worden als je ervoor wilt werken. Tilburgse Studenten Roei Vereniging Vidar bijvoorbeeld heeft een speciaal geselecteerde groep leden die op professioneel gebied Roeien.

Het grootste nadeel van het lidmaatschap van een studentenvereniging is voor velen wel de ontgroening. Nauwelijks slaap, vies eten en constant doen wat je gezegd wordt. Waarom zou je daaraan meedoen? Nou, niet alle verenigingen hebben een ontgroening. Naast die studentenverenigingen met een zware ontgroening, zijn er ook verenigingen die een lichtere of zelfs geen ontgroening hebben. Een voorbeeld van een vereniging zonder ontgroening is bijvoorbeeld de Tilburgse Studenten Vereniging Plato. Plato is wat jij wilt: Verassend, gezellig, beleven etc. Zij organiseren voor de eerstejaars een soort gezelligheidskamp zodat iedereen die zich ingeschreven heeft kennis kan maken met de vereniging. Een ander vaak genoemd nadeel is dat je zoveel sociale verplichtingen hebt dat je nauwelijks toe komt aan je studie. Maar heb je voldoende wilskracht om je studie goed te volgen, dan hoeft dit absoluut geen beperking te zijn. Je maakt ten slotte nog altijd zelf je eigen keuzes!

Ik heb jullie nu een klein overzicht gegeven van de voor´s en tegen´s van een studentenvereniging en natuurlijk is het niet voor iedereen geschikt. Misschien kloppen zelfs al je vooroordelen wel. Ik raad je alleen wel aan om gewoon eens te gaan kijken bij een van de studentenverenigingen in je stad, want misschien kom je er wel achter dat het heel anders is dan je verwacht had. Ik dacht ook altijd dat het niks voor mij was, maar ik moet zeggen dat mijn leven er een stuk leuker op geworden is sinds ik lid ben van een studentenvereniging!

Anne van Breda

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Wintertijd: snotneus of chocomelk

Wintertijd: het meest deprimerende woord van de week.

Bijna twee weken geleden alweer is de klok een uur teruggezet. Om 3 uur `s nachts werd het weer 2 uur `s nachts en dus hebben we een uurtje gewonnen. Hoera, tijd voor een feestje?! Nou, mooi niet dus…De winter is duidelijk niet mijn favoriete seizoen. Wintertijd associeer ik met koude voeten, loopneuzen en donkerte.

Aardbeien, perziken en kersen moeten het veld ruimen voor mandarijnen, appels en peren. Frisse salades en barbecuevlees maken plaats voor stamppot en rookworst. Buiten roken is geen comfortabele optie meer.
Bikini’s en T-shirt krijgen een enkeltje bovenste plank. Dikke, zware truien belanden vooraan in je kledingkast. Dág slippers en sandaaltjes: hallo geitenwollen sokken en snowboots. Je vult je handtas (of broekzak) met labello’s en zakdoeken.`s Ochtends opstaan is een hele opgave. Buiten is het donker en koud, terwijl het nog heerlijk warm is onder je dekens. Als je `s avonds naar huis fietst is de zon alweer onder en kom je thuis in een donkere, koude kamer.

Als je de deur uit wilt om magnetron hutspot te halen bij de AH ben je uren bezig: dikke truien, jassen, sjaals en handschoenen moeten ervoor zorgen dat je lichaamstemperatuur op peil blijft. Maar als je in een onoplettend moment je oorwarmers vergeet, heb je zo een verkoudheid of griep te pakken. Daar lig je dan in je bed, als een zielig hoopje ellende. Kilo’s zakdoeken naast je kussen, Dampo heeft er een nieuwe sponsor bij en je bent compleet verdoofd door de ibuprofen en trachitol. Je vraagt je af hoe het mogelijk is dat het zweet langs je hals loopt terwijl je rilt van de kou.

Dagen later en enigszins herstelt van je griep, loop je de Blokker in op zoek naar een elektrische kachel. Je loopt langs een groen en rood ogend rek en kan de verleiding van kerstkaarten niet weerstaan. Wat een plaatjes: berenvellen en openhaarden. Warme chocolademelk met een stiekeme scheut amaretto. Stadswandelingen in dikke jassen en grote sjaals. Bruine cafés verwelkomen hun gasten met de warme geur van koffie en een zoete zweem van appeltaart. Kerststallen versieren de pleinen terwijl kleine lampjes de schemerige winkelstraten verlichten. Hand in hand lopende stelletjes kussen elkaar van onder hun mutsen. Ze trotseren de gure wind om te gaan schaatsen op een plas.

Oke, de winter is niet mijn lievelingsseizoen, maar de winters op die kerstkaarten zijn misschien zo slecht nog niet. Daarom tel ik de dagen tot de kerstvakantie, als ik dat winterse plaatje kan bekijken, maar dan vanachter mijn raam met warme chocomelk op mijn fijne bank.

Saskia 't Lam

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

De Achterhoek VS. Tilburg

Tijdens het eerste jaar van mijn studie was de zondag een dag met een strakke planning. Na een middag het vuur uit mijn schoenen te hebben gelopen op een of ander hobbelig voetbalveld in de achterhoek was het altijd haasten. Bij winst of verlies snel een drankje in de kantine, thuis een hapje eten, tas inpakken en vervolgens twee uur in de trein richting Tilburg.

Twee jaar geleden was het tijd om hier een punt achter te zetten. Natuurlijk is het lastig om te beslissen afscheid te nemen bij een club waar je 17 jaar hebt gevoetbald. Mijn vader die altijd trots langs de lijn stond te roepen zal vast niet
iedere zondag naar Tilburg komen rijden. Mijn teamgenoten zal ik ook minder zien, maar inmiddels was mijn leven zich meer in Tilburg af gaan spelen. De club waar ik door de weeks mee trainde heeft mij zo op mijn gemak gesteld dat ik de overstap heb gemaakt. Samen met drie studiegenoten mochten wij uit komen in de club van Tilburg met zwarte broek en gele trui. Het in Tilburg alom bekende Ons Vios.

Het eerste jaar was sportief gezien geen groot succes. De punten bleven uit, maar de gezelligheid was altijd aanwezig. De sfeer viel ook een aantal medestudenten op. Ook zij hebben het afgelopen jaar de keuze gemaakt om over te stappen van dorpsclubjes naar Ons Vios. Het resultaat mag dan ook daar zijn. Na zeven wedstrijden staat de club tweede op de ranglijst.

Iedere dinsdag en donderdag staan er rond de 20 jonge honden op het veld. Dit is een mix tussen Tilburgse jongens en studenten die in het hele land zijn opgegroeid. Eigenlijk zijn deze studenten stiekem een beetje Tilburgers geworden.

Overstappen van club was lastig. De zondagen zijn inmiddels stukken mooier geworden. Niet meer hoeven te haasten om mijn spullen te pakken na de wedstrijd en geen lange treinreizen meer. Nee deze taferelen zijn veranderd in
rustig een biertje drinken bij de club, eten bij de club en vervolgens met de overgebleven jongens nog een kleine naborrel in de stad te houden. En tot mijn grote genoegen staat mijn vader af en toe zelfs nog langs de lijn.

Alt-Willem Spenkelink

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Hoezo zondag rustdag? Never Say Die bewijst het tegendeel!

De rondreizende Never Say Die club tour brengt ieder jaar een enorme line-up met zich mee met de hardste hardcore en metalcore acts. Afgelopen zondag 7 november stonden de zeven bands van dit jaar in het Tilburgse 013.

Al vanaf 4 uur ’s middags staan er bijna duizend man los te gaan op Parkway Drive, Comeback Kid, Bleeding Through, Emmure, War From A Harlots Mouth, Your Demise en We Came As Romans, in omgekeerde volgorde. Hoe dit gaat verlopen, is van tevoren al te voorspellen: dit gaat hard op hard.

We Came As Romans is voor de vroege vogels een mooie opwarmer. De screamo/metalcore van de Amerikanen heeft zowel snelle, harde momenten waarop je goed kan moshen, als rustige, cleane stukken waar je even op kan rusten. Het is jammer dat het geluid echt slecht afgesteld staat, want de band komt erdoor niet tot zijn recht. Ook de speeltijd is niet bepaald gunstig. Na vijf nummers zegt de band weer vaarwel, ze moeten zich namelijk aan een strak tijdschema houden.

Your Demise heeft evenveel tijd om het publiek te vermaken. In twintig minuten weet deze Engelse hardcore formatie wel een feestje te bouwen. Ondanks dat ook bij hen het geluid niet goed is afgesteld – de leadgitaar staat immens hard – spreekt hun muziek boekdelen voor de fans. Zij kennen ook het nieuwe album, The Kids We Used To Be, van voor naar achter en zingen enthousiast mee. Deze show is bijna een thuiswedstrijd voor de band.

Avocado Bookings heeft daarnaast ook de Duitse metalcoregroep War From A Harloth Mouth aan de clubtour weten te binden. Het is een uigelezen kans voor de band om door zowel hun thuisland als de rest van Europa te touren. Zonder fratsen zetten ze een strakke technische show neer die, nu er van geluidsman is gewisseld, de eerste twee compleet omver speelt.

Langzamerhand breidt de speeltijd per band zich uit, maar ook Emmure moet het doen met een schamele 35 minuten. Ze benutten de tijd die ze hebben wel optimaal. Weinig woorden tussendoor; gewoon lekker spelen, moet het vijftal gedacht hebben. Het publiek vindt het wel goed. Voorin barst de moshpit bijna uit zijn voegen, terwijl achterin en op het balkon iedereen rustig staat te kijken naar het spektakel dat zich voor hen afspeelt.

Veel tijd is er niet tussen de optredens, want er wordt snel gewisseld van attributen, hoewel de backline hetzelfde blijft. Even een drumstel weg rijden, ander drumstel erop, en de volgende band kan al bijna beginnen. Het is echter erg rustig als Bleeding Through gaat spelen. Waar eerst nog een hevige moshpit was, is nu een groot gapend gaat voor het podium. Ligt het aan de band, of nemen veel bezoekers even een pauze? Het is waarschijnlijk een combinatie van beiden, want Bleeding Through is wel een beetje de vreemde eend in de bijt. De standaard metalcore wordt goed uitgevoerd, maar erg overtuigend is het niet.

Ook Comeback Kid hoort vanavond in een apart vakje, maar de kwaliteit van deze melodische hardcore band ligt zo hoog. Het is niet raar dat hier weer veel mensen voorin staan. Symptoms + Cures is iets meer dan twee maanden uit, dus deze tour is perfect om het Europese publiek ermee te confronteren. Naast vele oude nummers, zoals Broadcasting… en Talk Is Cheap, passeren nieuwe songs als G.M. Vincent & I, Because Of All The Things I Could’ve Said en Do Yourself A Favor de revue. Zanger Andrew Neufeld is onuitputtelijk, ook al is heel zijn shirt nat van het zweet. Hoogtepunt is bij Wake The Dead, een nummer dat bijna iedereen mee kan zingen. Het refrein galmt door de zaal als Neufeld het publiek zijn woorden laat zingen. Toepasselijk sluit Comeback Kid de set af met Final Goodbye.

Parkway Drive is een band die alom gevierd wordt. Dat in het achterhoofd hebbende, is de verwachting hoog. Onder luid applaus komen de Australiërs op, maar zanger Winston McCall komt pas op als zijn band de eerste noten van Samsara al heeft laten horen. Na twee nummers van het nieuwe album, Deep Blue, breken ze toch het oude werk aan met Idols And Anchors, waarbij zelfs de main riff wordt meegezongen door de zaal. Single Sleepwalker is ook nieuw, maar klinkt bij menig bezoeker al aardig bekend in de oren. Het publiek is ondertussen enorm opgefokt en wil maar al te graag mee in de moshpit. Hierdoor is er bijna geen ruimte in de pit en is het alleen nog mogelijk met de massa mee te bewegen. Op deze golf van mensen crowdsurfen zelfs een paar van bovenin achter helemaal naar voren. McCall en de zijnen hebben daar wel plezier in.

Halverwege de set worden er opeens palmbomen op het podium gezet door de crew, en vervangen ze de grote banner achter het drumstel voor een met een tropisch stand erop. Het geeft een Australisch sfeertje aan de keiharde show. Logischerwijs speelt het vijftal Home Is For The Heartless na de korte pauze. Blijkbaar wil de band graag nog meer crowdsurfers zien, want opeens komt er een rubber opblaasbootje van achter coulissen vandaan, waar ze iemand uit het publiek in plaatsen. De inzittende vindt het te gek, zeker wanneer de boot helemaal naar achter ‘surft’. McCall noemt het – met een brede lach op zijn gezicht – ronduit ziek. Iets voor negen uur gaat de band weg, maar natuurlijk komen ze terug als het publiek om een toegift vraagt.

De set is namelijk niet compleet zonder hits Carrion en Boneyards. De moshpit krijgt eindelijk weer wat ruimte. De echte die-hards gaan helemaal wild op deze laatste twee nummers, waardoor velen toch een stapje naar achter doen om niet al te veel geraakt te worden door de wilde hardcore moshers. Nu de monsterhits gespeeld zijn en de band het podium opnieuw heeft verlaten, wordt er nòg meer gevraagd. Helaas, dit is echt het einde. Het is nog vroeg op de avond, maar na vijf uur lang beukende muziek is het voor het gros genoeg geweest. Of volgend jaar het festival weer in Tilburg neerdaalt, is niet zeker. Wel zeker is dat de Never Say Die tour jaar in jaar uit een succes is, vanavond uiteraard meegerekend.

Ian Schram

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Op naar de basisschool

Het nieuwe schooljaar is inmiddels twee maanden bezig. Ikzelf ben weer hard aan de studie in mijn tweede jaar. Als ik op school rond loop hoor ik de eerstejaars studenten weer praten over dezelfde vakken en hetzelfde project dat ik vorig jaar heb moeten doen. En dat roept herinneringen bij me op.

Ik weet nog hoe spannend ik het vond om naar het Hbo te gaan. De volgende en tevens de laatste overgang op het gebied van school. Nog vier jaar studeren en dan is het tijd om te gaan werken, fulltime. Maar ja, heb ik wel de juiste studiekeuze gemaakt. Wat als ik de opleiding nou niet leuk vind? Dan moet ik weer wat anders gaan zoeken…Gelukkig is voor mij die onzekerheid voorbij en weet ik zeker dat ik mijn studie communicatie af wil maken. Maar voor een goede vriendin en tevens collega van mij wordt dit weer een spannend schooljaar. Tijd voor een interview, dacht ik zo!

Even voorstellen
De eerstejaars studente heet Inge Putters en is 19 jaar oud. Ze woont in Tilburg, bij haar ouders. Gaat graag stappen in Tilburg (en soms in Breda). Is sociaal, altijd goed gemutst en een echte levensgenieter! Inge is dit schooljaar begonnen aan de studie Leraar basisonderwijs aan de Fontys in Tilburg. Ze heeft afgelopen schooljaar haar diploma gehaald als Mbo onderwijsassistente, deze opleiding volgende zij aan het ROC in Tilburg. HOERA!

Waarom Fontys?
Ik had me eerst ingeschreven voor de Pabo op Avans Hogeschool in Breda en heb daar ook een intake gehad. Ik had in eerste instantie gekozen voor Avans, omdat ik had gehoord dat die beter aangeschreven stond. Op de dag van de intake voelde ik me totaal niet op mijn gemak. Ik voelde me een stuk ouder dan de anderen. Ik heb toen nog eens goed nagedacht over de keuze die ik moest maken. Ik dacht ook waarom zou ik eigenlijk niet naar de Fontys in Tilburg gaan? Als ik naar Breda zou gaan wist ik zeker dat ik niet in Tilburg stage kon gaan lopen en het was verder reizen aangezien ik in Tilburg woon. Dus heb ik uiteindelijk toch gekozen voor de Fontys en ik ben erg blij met die keuze.

Hoe was het Introkamp?
Het introkamp was erg gezellig!! We kregen meteen te horen dat we zelf onze tent op moesten gaan zetten. Het waren van die grote legertenten en daar moesten wij met onze hele klas in gaan slapen! Dat vond ik al erg goed, want je leert meteen heel je klas kennen, je ziet wie alles een beetje organiseert en weet ook meteen wie zich een beetje op de achtergrond houdt!! Verder waren er erg leuke activiteiten georganiseerd. En we hebben natuurlijk weinig geslapen en veel gefeest..!

Hoe ervaar je, je klas nu?
We hebben een erg leuke klas. Dat zagen we ook al meteen bij het introkamp! We zijn ook al bezig om iets leuks te organiseren met de hele klas, omdat we het erg leuk hebben op school. We gaan ook geregeld op donderdag stappen in Tilburg. De jongste uit de klas is 17 en die komt net van de HAVO af en de oudste is 25 en die heeft hiervoor al eens een andere opleiding gedaan. Dus het leeftijdsverschil is nogal groot. Er zijn maar een paar mensen die hiervoor een andere opleiding hebben gedaan waarmee ze vroegtijdig zijn gestopt. En de rest heeft onderwijsassistente gedaan of komt van de HAVO. Ik kende uit mijn klas al een meisje waar ik de afgelopen drie jaar ook bij in de klas heb gezeten en ook mee op vakantie ben geweest. Verder zitten er nog wel meer mensen van de vorige opleiding op deze school maar die zitten niet bij mij in de klas.

Hoe ervaar je de overgang van Mbo naar Hbo?
Ik was me er wel van bewust dat Hbo waarschijnlijk moeilijker zou worden. Ik vind het daadwerkelijk ook wel wat moeilijker dan op Mbo. Het is vooral ook heel anders. De overgang was niet zo moeilijk. Je rolt er eigenlijk een beetje vanzelf in. Ik leer zeker niet hetzelfde als op het Mbo. Veel dingen komen me wel bekend voor maar het is zeker niet allemaal hetzelfde. Dit is veel uitgebreider en ze bieden de stof ook heel anders aan dan op het Mbo.

Wat is het grootste verschil tussen het Hbo en het Mbo?
Op het Mbo kreeg je lessen waarvoor je soms een opdracht moest maken en dan de volgende week weer af moest hebben. Ook moest je aan het eind van iedere periode een portfolio inleveren. Daar zaten opdrachten in die je op stage uit moest voeren maar niets van wat je op school had gedaan. Op het Hbo gaat het er heel anders aan toe. Je krijgt een les die je moet volgen en voor jezelf aantekening van moet maken. Maar er zegt niemand van dit of dat moet je volgende week af hebben. Ook heb ik gemerkt dat je zelf verder moet studeren over de onderwerpen die je tijdens de lessen hebt gehad. Dus je moet extra stof gaan opzoeken en bestuderen. De lessen worden wel zo gegeven dat je de opdracht die je op school maakt, ook op stage uit moet kunnen voeren. Dat vind ik wel erg leuk want dat hadden we niet op het Mbo.

Wat wil je tijdens je studie nog bereiken?
Natuurlijk wil ik altijd heel veel dingen bijleren en ervaringen opdoen in praktijk. Daarvoor lopen we één keer in de week stage. Die dag benut ik ook heel erg om lessen te geven en eigenlijk zoveel mogelijk voor de klas te staan. Ook zou ik het geweldig vinden om nog eens naar het buitenland te gaan om stage te lopen. Ik heb daar al een keer de kans voor gehad maar die heb ik niet genomen. Daar heb ik eigenlijk wel spijt van dus dat wil ik op deze opleiding zeker wel gaan doen.

Hoe zie je jezelf over 5 jaar?
Over vijf jaar sta ik natuurlijk voor de klas op een basisschool. Het liefst op een wat kleinere school en in de onderbouw(1-2-3) of in de middenbouw (4-5-6). Ik heb nu bijna alle klassen met stage al een keer gehad en die klassen vond ik toch wel het leukst.

Tessa van Laarhoven

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

In gesprek met een freshman

Vol goede moed knoopte ik een gesprek aan met uni-freshman J.G.P. van Aken - alias Djoweeeh, zoals hij zichzelf vol enthousiasme aan me voorstelt. De heer van Aken komt oorspronkelijk uit het Brabantse Dinteloord, is zijn tienerjaren over enkele weken voorgoed kwijt en studeert sinds september jongstleden bestuurskunde aan de Universiteit van Tilburg.

Nieuwsgierig als ik ben wou ik graag weten wat Tilburg met deze jongeman doet. Hij was zo’n drie maanden geleden immers nog een onwetende buitenstaander, maar heeft inmiddels ongetwijfeld al heel wat avonturen beleefd in deze fijne stad.

Ik besloot te starten met een vraag over zijn onlangs gemaakte, allesbeslissende keuze.
Waarom Tilburg? Waarom niet naar Leiden, Utrecht, Amsterdam, Nijmegen of iedere andere dikke studentenstad? Zijn antwoord was vrij duidelijk. “Ik hoorde van verschillende mensen dat Tilburg rijkelijk gevuld is met de welbekende Brabantse gemoedelijkheid, en ik heb tot nog toe geen goede reden kunnen vinden waarom ik dit vrijwillig mis zou willen lopen. De studenten zijn makkelijk aanspreekbaar, ik heb relatief weinig ruzies meegemaakt in cafés, en iedereen is lekker zichzelf. Tilburg bevat de relaxte sfeer van een (heel groot) dorp.”

Natuurlijk heeft dhr. van Aken al enige kroeg bezocht in de paar maanden dat hij in deze prachtige stad studeert. Zijn voorkeur wordt al snel duidelijk. “De studio is een dikke aanrader! Maar als je meer hebt met de fijne 80’s en 90’s sounds moet je de extase eens proberen. Daar binnen vind je één bonte verzameling van punkers, gothics, boeren en buitenlui.”
Over de kroegen waar hij liever niet meer binnenkomt is hij ook erg standvastig. “Ik heb niet zo’n bijzonder goede ervaring met de lollipop. Niet alleen omdat ik mij daar als heteroman niet geheel op mijn gemak voel, maar ook omdat er op het moment dat ik er was onnodige hoeveelheden bier in de lucht en op de grond werden gesmeten. Eeuwig zonde.”

Aangezien de so-called Djoweeeh een echte ladiesman is, was ik erg benieuwd waar volgens hem het mooiste vrouwvolk rondhuppelt. En nee hoor, die vind je niet in de kroeg of in de plaatselijke kebabzaak. De echte dames zijn namelijk aan het studeren! “De mooiste wezens vind je met stip op de campus van de universiteit! Ik heb er menig man over horen praten, en zelf geef ik mijn ogen daar ook graag de kost.”

Omdat ik me tot op de dag van vandaag kan verbazen over de ongelooflijke hoeveelheid langharige mannen in Tilburg, was ik erg benieuwd hoeveel van Aken er al heeft gespot. Hier kon hij echter geen eenduidig antwoord op geven. Zou ik dan toch de enige zijn die zich hier keer op keer zo ontzettend over verbaasd? Er is absoluut niets mis mee hoor - in tegendeel - maar het is zó veel! Jeetje.

Om dan maar even terug te komen op het nimmer ontbrekende uitgaansleven; Waar in Tilburg bevinden zich de lekkerste nachtelijke snacks? “Qua eten heb ik zelf weinig ervaring na het stappen, maar ik hoor van menig persoon dat Broodje Jantje is een waar begrip is in Tilburg. Maar hoe lekker dit ook moge zijn, mijn studiegenoten prefereren nog altijd de FEBO.”

En welke kroeg handelt in het best smakende goudgeel gerstenat? “Ah joh, dat proef ik na een tijdje toch niet meer. Ik weet wel dat ik het bier laatst bij 013 erg goed weg kon krijgen, maar de kans is groot dat dit kwam omdat alles nou eenmaal beter smaakt tijdens een fijne show van Afrojack.”

Deze bijzonder positieve uitspraak zorgde ervoor dat ik erg benieuwd werd naar nog meer mooie ervaringen die Djoweeeh tot nu toe in Tilburg heeft mogen beleven. Hij was erg enthousiast over één specifieke, onvergetelijke ervaring. “Wat écht mooi was? Het ruim spuitende Schultzenbrau bier bij het bierontbijt tijdens de Tikweek. Zie je het voor je? Een New Kids deuntje op de achtergrond, héél veel feestende studenten en één enorme wolk van wit schuimend bier. Wáuw.”

De heer van Aken is duidelijk erg enthousiast over het mooie Tilburg, en met hem vele andere fresh(wo)men. Dus mocht je nog twijfelen over je toekomstige studentenstad: Hier zit je sowieso goed!

Geertje van de Wal

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Rugtassenfestival in uitverkocht 013

013 sleepte dit jaar een volle bak aan klanten binnen door de Eastpak Antidote Tour te strikken. Twee jaar geleden lukte het ook al de show uit te verkopen met Flogging Molly als hoofdact, nu hebben ze weer de touwtjes in handen met Sum 41 als hekkensluiter. Een ander opvallend gezicht is Jim Lindberg, voormalig zanger van Pennywise, die nu met zijn nieuwe band The Black Pacific op de Europese planken staat. Verder spelen oude punkrotten Riverboat Gamblers en nieuwkomers Veara ook op deze regenachtige vrijdagavond in Tilburg.

Van tevoren kunnen gelukkigen nog een akoestische set van Jim Lindberg bezoeken in Cul De Sac, waar hij samen met zijn gitarist uit The Black Pacific nummers speelt van onder andere Social Distortion, Pennywise, Bad Religion en The Rolling Stones.
Na afloop is het wel opschieten, want de deuren van 013 zijn al open, en Veara gaat al snel beginnen.

Veara, een relatief onbekend bandje uit Augusta, Georgia heeft de eer om te openen. De band speelt voor de eerste keer op het Europese vasteland en hun poppunk ala A Day To Remember (zonder de breakdowns dan) krijgt een immens warm welkom; bijna iedereen klapt en beweegt mee met de vier jonge poppunkers. Het geluid staat eerst redelijk slecht, maar gelukkig wordt dat snel bijgesteld. Aan energie ontbreekt het niet, de band springt over het podium heen alsof ze niets anders doen. Toch is te merken dat Veara nog niet bijgekomen is van de reis naar Nederland, want zanger/gitarist Bradley Wyrosdick heeft halverwege wel wat last van zijn keel en haalt niet alle hoge noten meer. Desondanks verloopt de show redelijk soepel en heeft de band veel gasten overtuigd van hun klasse.

Ook tijdens Riverboat Gamblers wordt het pijnlijk duidelijk dat het gros vooral gekomen is voor Sum 41. Toch loopt het publiek uiteindelijk wel warm voor de gokkers met hun vrolijke melodische punkrock. Nummers als DissDissDissKissKissKiss, True Crime en Robots May Break Your Heart zorgen voor de eerste crowdsurfers van de avond. Jammer is dat de band, op zanger Mike Wiebe na, er voornamelijk als zoutzakken bij staan.

The Black Pacific zorgt dan voor het eerst voor wat harder werk. Jim Lindberg en de zijnen staan opgefokt op het podium, vol energie om er een fantastische show van te maken. Het is dan ook niet gek dat er meteen een moshpit ontstaat wanneer ze beginnen met Living With Ghosts. Een aantal ijzersterke nummers later vraagt Lindberg wat het publiek van The Clash vindt. Weinig reactie. “How about the RAMONES?” Met een oorverdovend gejuich van het publiek zet The Black Pacific dan Blitzkrieg Bop in, met alle logische gevolgen van dien waarbij de zaal omgetoverd is in een enorme stuiterbal.

Die stuiterbal keert meerdere malen terug als Sum 41 op het podium staat. De culthelden van vele aanwezigen moesten hun concert bij The Powerfest in juni afzeggen door een auto-ongeluk van drummer Steve-o, maar vanavond zijn ze gewoon aanwezig. Deryck Whibley oogt mentaal licht afwezig voordat ze beginnen, maar als The Hell Song door de zaal klinkt is ook hij weer met gedachten terug op het podium. De punk/metal combinatie maakt de band geliefd bij vele verschillende groeperingen. Typische punkers en metalheads staan vanavond gewoon naast elkaar en gaan gewoon samen los. Whibley laat weten dat het nieuwe album, Screaming Bloody Murder, dit jaar nog in de schappen moet komen te liggen en speelt hiervan vanavond het nummer Skumfuk. Voor de rest van de avond is het een combinatie zoals van de heren verwacht wordt, namelijk de grote hits en een aantal covers – waaronder zoals gewoonlijk Master Of Puppets en Paint It Black. Ze hebben twee uur om te spelen, maar jammer genoeg wordt een groot gedeelte hiervan gevuld door gepraat van de leadzanger. Toch zit het publiek hier niet mee. Zij zien vanavond de band die ze willen zien. Als nummers als Over My Head (Better Off Dead), Fat Lip, Still Waiting en In Too Deep maar gespeeld worden. De laatste hiervan speelt het viertal pas in de toegift, tussen het rustige Pieces en klassieke metal-ode Pain For Pleasure, waarbij Whibley en Steve-o van plaats wisselen en zo een aparte twist geven aan het einde van hun optreden.

Ian Schram

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

The P in the Pocket

Één jaar geleden begon ik aan de opleiding communicatie. Een jaar waarin alles nieuw was. Een jaar dat als een sneltrein voorbij is gegaan. Een jaar met veel ‘rode tomaten momenten’. Maar toch het jaar waarin ik, samen met vele andere studenten, mijn propedeuse heb moeten halen.

En dat is me gelukt! In één jaar tijd moesten de eerstejaars communicatie studenten van de Fontys Economische Hogeschool in Tilburg 60 studiepunten halen (om het even officieel te maken). Voor de één een moeilijke opgave, voor de ander een eitje! Hoe dan ook, op een enkeling na, heeft iedereen op 12 oktober met de propedeuse-uitreiking zijn of haar “P” eindelijk in ontvangst kunnen nemen.

De tentamens heb ik het afgelopen jaar redelijk doorstaan. Ik begon eigenlijk altijd veel te laat met leren en kwam er dan ook nog eens achter dat ik de hoeveelheid stof zwaar had onderschat. Naast de tentamens waren er ook nog de assessments. Door middel van deze assessments moesten we onze projecten presenteren. Waarvoor we eerst presentatietechnieken hadden gekregen en we eigenlijk elke opdracht die we tijdens lessen kregen als projectgroep moesten maken en presenteren. Aan het begin van de opleiding betekende dat voor mij: onzeker de tekst vertellen die ik precies zo uit mijn hoofd had geleerd als hoe ik het een week geleden op papier had gezet. Met een tempo alsof ik de sneltrein nog moest halen en een hoofd dat leek op een tomaat!

En als ik dat had overleefd gingen we het ook nog eens met de hele klas terug kijken zodat je wist waar je nog aan moest werken. Ik kan je vertellen: ik heb heel veel ‘rode tomaten momenten’ gehad!
Maargoed, uiteindelijk heb ik het allemaal doorstaan, ben ik op het vlak van presenteren zeker vooruit gegaan en heb ik alle tentamens en assessments gehaald.
7 september, precies een jaar later, stapte ik school binnen om aan een nieuw schooljaar te beginnen. Dit keer met een hoop kennis, zekerheid en ervaring rijker. Bij een nieuw schooljaar hoorde dit keer ook een nieuwe klas. Gelukkig zag ik nog wel een aantal bekende gezichten, maar toch vooral een hoop onbekende.

Wat ik absoluut niet erg vond, niet omdat de nieuwe klas mijn ‘rode tomaten momentjes’ had gemist, maar meer omdat ik me in mijn vorige klas totaal niet op m’n gemak voelde! Ik had eigenlijk al vrij snel mijn draai in de nieuwe klas gevonden en was mijn oude bijna vergeten. Totdat we (natuurlijk!) een beetje aan de late kant de mail over de propedeuse-uitreiking kregen. Tja, niet alleen studenten doen alles op het laatste moment.

Elke student moest iets over een medeklasgenoot van afgelopen jaar schrijven. Ook moesten we nog even met de hele klas een kiekje maken zodat er een leuk boekje gemaakt kon worden van alle eerstejaars studenten van afgelopen jaar. Een week van tevoren moest iedereen zijn of haar propedeuse ondertekenen zodat ze er tijdens de uitreiking snel doorheen konden. Het ondertekenen gaf wel een lekker gevoel moet ik zeggen!
Verder waren er uit elke klas nog twee studenten gevraagd die iets voor de hele menigte tijdens de uitreiking wilde vertellen. De vier klassen werden opgeslist in twee groepen zodat er twee uitreikingen plaatsvonden. En zo waren de voorbereidingen getroffen. Tot nu toe klonk het niet echt alsof het een spectaculaire middag zou worden.

Op 12 oktober om 14:15 uur was het dan zover. Samen met mijn ouders ging ik op weg naar school. Een beetje casual gekleed met een colbertje om het netjes te maken, want ja wat doe je aan op zo’n middag. Daarna op zoek naar het lokaal wat verder niet eens bekend was gemaakt en ook nauwelijks aan stond gegeven. Om vervolgens nog een half uur in een te kleine gang met te veel mensen te wachten. Veel ‘rode tomaten gezichten’, maar dit keer van de warmte. Toen eindelijk de uitreiking op gang was gekomen bleek al snel dat de docenten de prestatie die we hadden geleverd (het halen van de propedeuse) erg bijzonder vonden. Wat daarna weer ontkracht werd door de student met de uitspraak: “Ik vond ICT leuk, omdat je daar niet voor hoeft te leren en toch gemakkelijk een 9 kunt halen!”. Verder kregen we nog een mooie roos bij het ontvangst nemen van de propedeuse en mochten we nogmaals met de hele klas op de foto. Als afsluiter kon je nog wat drinken met paps en mams in het café bij school genaamd:

“Proost!”

Tessa van Laarhoven

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

De ware liefde van een stagiair

Als student krijg je ongetwijfeld met een stageperiode te maken. Ik loop nu enkele maanden stage en heb mijn ware liefde inmiddels hier leren kennen. Ik weet het helemaal 100% zeker. Elke dag is zij, op de receptioniste na, de eerste die ik met een lach begroet. Als ik me even wat minder voel helpt ze me toch door de dag heen. Ze houdt me warm in koude dagen en weet precies wat ik wil! Ik zal het maar gewoon verklappen, haar naam is Douwe Egberts!

Ik begon enkele maanden geleden ietwat gemakzuchtig aan mijn stage bij een groot marketingbedrijf. Mijn nonchalance vertelde me dat ik geen moeite zou hebben met een zogenaamde fulltime baan. De praktijk ervaren is het doel van de meeloopstage. Deze praktijk bewijst echter dat mijn vooroordeel, zoals deze context al doet vermoeden, niet echt bleek te kloppen! Tijdens een stageperiode wordt veel van je gevraagd, vooral op het gebied van discipline. Je maakt erg lange dagen en moet elke dag vroeg je nest uit om die race tegen de klok te winnen.

Zoals Anne Steevensz in haar blog ook al aangaf: ’’Je bent kapot na een dag op kantoor zitten’’. Ook ik kan ’s morgens om half 7 maar geen afscheid nemen van mijn bedje en het laat thuiskomen valt vaak zwaar. Wanneer ik om 17.00 de werkvloer mag verlaten wacht er namelijk nog een flinke busreis terug. Dat nonchalante taaltje ben ik nu dan ook wel kwijt! Toch moet ik zeggen dat het me nog redelijk afgaat.. Dat komt dus dankzij mijn nieuwe liefde. Ik zoek haar altijd als eerst op als ik op het bedrijf ben. Ze zorgt ervoor dat ik wakker achter mijn pc kan plaatsnemen om weer aan mijn dagelijkse bezigheden te beginnen.

Je hebt veel energie nodig, omdat het belangrijk is dat je tijdens je stage jezelf laat zien en je binnen een werkomgeving maximaal inzet. Er wordt verwacht dat je representatief en vertrouwelijk bent, zoals in de praktijk hoort. Het fijne aan mijn stageplek vind ik, is dat ik het gevoel heb ook als werknemer gezien te worden. Daardoor voel ik me verantwoordelijk en kan ik die gewenste houding ook aannemen. Dat moet, want de stage is een belangrijk onderdeel van je studie en een goede recensie van je stagebegeleider zou je zomaar kunnen helpen in het verdere verloop van je carrière. Ik wil mijn blog niet als reclame bombarderen maar de boodschap is denk ik duidelijk: zonder koffie kom ik de dag tegenwoordig niet meer door!

Dankzij dit wondermiddel kan ik toch nog nagenoeg mijn eigen leventje lijden. Ik ga gewoon regelmatig in de avond sporten of een filmpje pakken. Ik kan eigenlijk niet zeggen dat er veel avonden in de week zijn dat ik gewoon thuis ben. Oke, ik ben daarna echt helemaal uitgeblust en stappen bewaar ik haast altijd voor het weekend. Dat weekend wordt daarnaast ook gebruikt om energie bij te tanken. Na het weekend ben ik dan wel weer stiekem blij om mijn lover terug te zien.

Binnenkort heb ik op de Fontys terugkomdag voor stagiaires. Een bijeenkomst voor studenten die in hetzelfde bovenstaande schuitje zitten. Ik ben erg benieuwd naar hun belevingen en ervaringen, die hier ook uitgebreid gedeeld zullen gaan worden. Wellicht kom ik tot de conclusie dat het bij mij allemaal nog wel meevalt. Toch is een stage echt een fulltime baan, en ik kan wel zeggen dat ik daar nog niet altijd de behoefte aan heb. Zeker nu het nieuwe kabinet de AOW-leeftijd wil gaan verhogen, overweeg ik om mijn studententijd gewoon met hetzelfde aantal jaren te gaan uitbreiden. Ik zal dan met weemoed terugdenken aan mijn grote liefde. Maar ik geloof dat ik die nog wel vaak genoeg zal blijven zien!

Berry Kolen

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

De Kunst van het Niksen

Deze week is altijd weer stress, gezucht en gesteun in mijn studentenhuisje. Want jawel, niet alleen ik, maar ook 3 van mijn andere huisgenoten mogen weer lekker tentamens maken.....

Vol goede moed ging ik vorige week tijdens de vakantie in stilte op mijn kamertje zitten, met de studieboekjes gezellig open geslagen, google.nl alvast geopend, notitieblok , pennen, markeerstiften in de aanslag en een verse kop koffie erbij. Ik was net een uur goed verdiept in marketingcommunicatie, toen ik ineens er helemaal uit was en besloot om mijn televisiemeubel eens een keer af te stoffen. Geen idee waar deze schoonmaak lust ineens vandaan komt, maar het is geen onbekend verschijnsel tijdens tentamenweken.

De afwas is gedaan, de was hangt te drogen, de badkamer kan niet schoner en zelfs onder je bank is geen stofwolk te vinden. Deze week is ons huis het toonbeeld van een fris studentenhuis vol nette, hardwerkende studenten. Geen bier, harde muziek of gasten over de vloer, alleen rust en stilte. Eigenlijk is de enige overeenkomst met de andere weken van het jaar dat de wallen onder mijn ogen dezelfde, al dan niet grotere vorm hebben aangenomen.

Want echt leren begint pas om half 8 ’s avonds op de dag voor je tentamen. Dan slaat de stress toe en ga je uren tellen. Dat is dan ook het moment dat je eindelijk de controle over je concentratie weer terugwint.

Wat heb je dan de voorgaande dagen dan precies uitgevoerd tijdens het zogenaamd “studeren”? Na wat navraag te hebben gedaan bij vrienden, huisgenoten en klasgenoten kwam ik tot de volgende lijst van populaire bezigheden:

- Schoonmaken, veel boodschappen doen en uitgebreid koken
- 24/7 Social networken, oftewel de hele dag facebook checken, twitteren, krabbels sturen en altijd up-to-date blijven via nu.nl of Dlisted.
- Door de stad slenteren, onder het mom van "een frisse neus" halen
- Sigaretje roken
- Uit het raam staren
- Oude series kijken of zappen naar zenders waar je echt nooit naar kijkt
- Nadenken over het feit dat je moet leren, maar het niet doen
- Nog een sigaret opsteken
- Ijsberen
- Bedenken wat je morgen als ontbijt gaat eten, of wat je in het weekend gaat doen
- Slapen
- Vage kennissen smsen

Dit gedrag wordt meestal gestaag hardnekkiger naarmate je tentamens dichterbij komen, totdat je op het laatste moment koortsachtig toch nog alles in je hoofd probeert te prenten. Maar waarom doen we dit?

Na wat research te hebben gedaan kwam ik op een website terecht waarin dit gedrag eens haarfijn werd uitgelegd. Het blijkt dat mensen van nature gevoelig zijn voor directe beloning. Activiteiten die direct belonen, zoals televisie kijken, lekker eten en schoonmaken zijn veel aantrekkelijker omdat je er op het moment zelf profijt van hebt. De beloning voor studeren komt echter pas veel later, bijvoorbeeld als je een week na je tentamen je cijfer krijgt of als je een diploma haalt. Deze activiteiten stellen we dus liever uit.

Dan zijn er ook nog verschillende soorten uitstellers. Sommige studenten stellen dingen bewust uit, want ze krijgen een kick van het feit dat ze zoveel risico durven te nemen. Weer anderen zijn gewoon niet in staat om aan goed time-management te doen.

Echte motivators zijn er wel. Zo zijn de meest genoemde factoren om je toch aan de studie te krijgen volgens mijn ondervraagden de volgende:

1. Tijdsdruk: Zoals hierboven al omschreven, paniek en stress zorgt voor uiterste concentratie en focus. De meeste van mijn vrienden en huisgenoten geven ook aan beter te presteren onder druk.
2. Verander van locatie: Ga bijvoorbeeld in de bibliotheek zitten, waar je geen televisie of computer tot je bezit hebt.
3. Leer met een studiegenoot: Hoewel deze methode me doet denken aan de middelbare school-huiswerkafspraken met koekjes en thee, zeggen een aantal van mijn vrienden en een enkele huisgenoot hier toch baat bij te hebben.
4. Overleggen met de ander: Een misschien wat curieuze maar veel genoemde aanpak. Een echt waardige manier om de behoefte aan studeren tijdig te triggeren is om jou leertempo te vergelijken met dat van je studiegenoten. Kies er dan wel een uit waarvan je weet dat die altijd goed leert. Als de persoon in kwestie namelijk verder is dan jij bent, dan worden de meesten van mijn ondervraagden competitief en duiken ze meteen in de boeken.

Met nog 4 tentamens te gaan ben ik voorlopig nog wel even zoet. En ik vermoed dat de meeste van jullie ook deze week aan de bak moeten, dus succes met studeren!

Tessa van Elk

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

De ondernemende student pt. 1

Part 1: Joes van Berkel, Posterlink


Iedereen denkt wel eens: had ik dat idee maar bedacht!

In deze rubriek komt er iedere maand iemand aan bod die het brein is achter zo’n geniaal plan. Deze maand: Joes van Berkel. Deze student Recht & Management in Tilburg heeft de koelkastposter bedacht. De poster met advertenties van o.a. pizzaria’s, eettentjes en de bierkoerier siert al veel studentenhuizen. ‘Ik hoop dat hij over een jaar vergeeld nog steeds op de koelkast hangt.

Wat is posterlink?
‘Door middel van posters maak ik een link tussen bedrijven en studenten. Ik wil wel dat de posters duurzaam in studentenhuizen blijven hangen. De volgende poster moet dan ook niet op een koelkast, maar op een andere plek hangen. De eerste poster mag lekker vergelen en voor een hele poos op de koelkast blijven hangen. Posterlink is in principe niet alleen op posters gericht, maar vooral op het gebruik maken van een adressenbestand. Ik heb heel veel adressen van studentenhuizen en disputen verzameld. Ik merk wel dat bedrijven in Tilburg terughoudend zijn. Ze zien nog niet echt het nut in van direct marketing naar studenten toe. Ik heb alle bezorgdiensten in Tilburg opgezocht en die benaderd en nagebeld. Sommige reageren positief, maar de meeste niet. Maar negen bedrijven van de vijftig die ik heb benaderd hebben aangegeven dat ze op de poster willen. Ik wil dankzij de eerste posters laten zien dat het daadwerkelijk werkt en zo een steeds groter netwerk krijgen.’

Hoe kwam je op dit idee?
‘Heel simpel. Mijn spaarrekening was op. Hij was vol toen ik kwam studeren en op een gegeven moment was hij leeg. Ik had eerst een bijbaantje, maar ik had ’s avond nog genoeg vrije tijd over. Toen kwam het idee om al die adressen van studentenhuizen te gaan verzamelen. Ik kwam best wel ver en sprokkelde 1750 adressen bij elkaar. Ik ben de enige in Tilburg met dat bestand, dus dan krijgt het natuurlijk vanzelf waarde.’

Wat was vervolgens de eerste stap die je nam?
We hadden best wel veel ideeën en de gemeenteraadsverkiezingen kwamen eraan. Ik had het plan om een stemwijzer op posterformaat voor studenten te maken. Eerst polste ik natuurlijk of de gemeente er interesse in had. Ze waren enthousiast en dat gaf mij de drive om het op te gaan pakken. Vervolgens ging ik contact leggen met alle politieke partijen en ik ging hen een aantal stellingen voorleggen die terugkomen in de stemwijzer. Ik ben er ongeveer vijf maanden mee bezig geweest. Het verbaasde me dat het aansloeg. Ik was blij dat ik iets kon bijdragen aan de verkiezingen. Ik zocht een doel en dat was toen het stemgedrag van studenten bevorderen. Ik weet niet of studenten hierdoor daadwerkelijk meer zijn gaan stemmen, maar ik geloof wel in het idee hierachter. Ik geloof bijvoorbeeld ook dat de koelkastposter daadwerkelijk wordt opgehangen. Als je studenten op een directe manier benaderd dan gaan ze er wat mee doen.

Wat is de relatie tussen je studie en Posterlink?
Ik heb afgelopen jaar een ondernemerscursus aan de universiteit gevolgd. Dan werk je het hele jaar door aan een businessplan en dan kwam ik de knelpunten van Posterlink weer tegen. Posterlink is één groot leerproces. Ik ben niet zomaar met iets begonnen er zit natuurlijk veel voorbereiding in. Wat is je unique selling point? Hoe benader je je bedrijven? Van dat soort zaken leer je. Ik heb er ook veel profijt van tijdens mijn stage. Ze weten dat je dit soort dingen ernaast doet. Ze zetten je op opdrachten waar je naar klanten of bedrijven moet. Ze weten dat je eigen initiatief toont. Je hebt een eigen product aan de man gebracht en dat moet je later in het bedrijfsleven ook doen. Maar ik wil de komende drie/vier jaar Posterlink alleen doen voor erbij. Ik wil eerst een carrière opbouwen en de zekerheid hebben van een goede baan. Het is me aangeboden om dit landelijk te gaan doen, maar daar gaat te veel tijd voor mij inzitten. Ik vind sowieso dat je op de markt moet blijven, die dicht bij je staat en dat is voor mij Tilburg.

Wat zijn de reacties?
De reacties van de bedrijven zijn positief. Ze vinden hem mooi en duidelijk vorm gegeven. De advertenties komen allemaal goed naar voren toe. Ze hebben het allemaal goed gekeurd en waren enthousiast en tevreden. Zelf ben ik ook blij met het resultaat. Je benadert een boel bedrijven en krijgt niet veel respons, dus daar moet ik nog aan werken. Tot nu toe heb ik alles doorgezet wat ik wilde doen. Ik heb wel eens gedacht: straks wordt het helemaal niks, maar ik had niks te verliezen. Het enige wat ik kon kwijt raken was wat vrije tijd. Ik check natuurlijk ook altijd even of mijn vrienden hem op de koelkast hebben hangen en de meeste hebben dat daadwerkelijk ook haha!

Heb je nog tips voor andere ondernemende studenten?
Er zijn veel instanties die zich bezig houden met studenten stimuleren om hun idee uit te werken. Zodra je een idee hebt: doe het gewoon! Je wordt er nooit dommer van. Je leert alleen maar. Ga een keer op je bek, want daar word je alleen maar wijzer van. En met creatieve ideeën ligt het geld in principe gewoon op straat. Sta achter je eigen ideeën, want zo kun je je ideeën overtuigend pitchen bij bedrijven. Er gaat tijd in zitten, maar als je er voor zorgt dat die tijd niet risicovol is, dan is dat niet erg.

Achja eigenlijk in het kort: gewoon doen.

Michelle Vleugels

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

De derde helft op zondag

Het is ondertussen (door de vele leuke blogs) duidelijk dat Tilburg een echte studentenstad is. Voor mij zijn de uitgaansgelegenheden erg belangrijk en gelukkig voldoet Tilburg aan mijn eisen. Je kunt in Tilburg op dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag leuk stappen maar wist je ook dat dit kan op zondag? Het voordeel hiervan is dat je kunt stappen in je joggingpak.

Wat heel fout klinkt is echt enorm gezellig. Hockeyers staan bekend om het ‘niet douche’. Dit klopt enigszins want we gaan inderdaad met onze hockeyspullen de kroeg in. De zondag begint voor mij altijd met een fanatiek potje hockey. Dit jaar hebben wij alles al gewonnen dus dat betekend dat de sfeer er in de avond goed in zit! Na onze wedstrijd gaan we eerst nog even naar huis om toch (stiekem) onder de douche te stappen, om vervolgens weer onze gesponsorde trainingsbroek en het 3de helft t-shirt aan te doen. Daarna gaan we massaal richting de kroeg. Studenten zijn arm en hebben keus en tijd genoeg om te bepalen wanneer ze kunnen gaan stappen en daarom hier de voordelen op een rijtje van de zondag:

- In Brandpunt kun je een hockeyhap eten. Dit betekend keus uit twee gerechten. Deze gerechten wisselen vaak af maar een aantal voorbeelden zijn: spareribs, schnitzel, lekkerbekje en de hamburger. Hiervoor betaal je maar 5 euro! En onder het motto van “eten moet je toch” kun je het beter gezellig onder de mensen doen in plaats van op je kamertje.

- Als je bij SHOT hockeyt en gewonnen hebt kun je een biermeter ophalen. Dit kan vanaf 10 uur. Wij hebben dit jaar tot nu toe alles gewonnen dus dat betekend elke zondag gratis bier! Lucky us!

- Stappen in je jogging pak. Heb je dit al altijd een keer willen doen maar bang dat je uitgelachen wordt? Op zondag wordt je raar aangekeken als je niet in je joggingpak komt! :-)

- Als je de gelukkige eigenaar bent van een Brandpunt pas krijg je korting op je bier en fris.

- Ik eet en drink uiteindelijk maar voor 20 euro. Arme student of niet, dat kan bijna iedereen wel missen.

- Toch vroeg op? Geen probleem want je staat al om 8 uur aan het bier dus om 12 uur kun je gerust naar huis gaan.

Je denkt misschien dat het niet druk is op een zondag maar dit valt echt mee! Niet alleen Hockeyclub SHOT heeft de zondag ontdekt want er staan nu ook hockeyers van andere clubs, voetballers, disputen en studenten die niets te doen hebben op hun zondag binnen! Genoeg te beleven in je joggingpak!

Zie ik jou deze zondag binnen?

Mirte Langenhuijsen

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Train en Di-Rect in 013

Na al lang geen stap meer in poppodium 013 te hebben gezet heb ik er afgelopen maand twee concerten bezocht.

Vanaf mijn 14e tot mijn 16e bezocht ik bijna elke maand een concert in 013. Ik maakte er een hobby van; zoveel mogelijk bandjes bezoeken. Een fijne ruime zaal, enthousiaste en uitbundige mensen, de bierdrinkers en roker en het idee dat alle mensen die om je heen staan dezelfde passie hebben als jij, namelijk muziek, maakte het altijd tot een gezellig sfeertje. En toch was ik al lang niet meer in 013 geweest…

Op mijn 14e had ik de concertzalen in Nederland dus echt ‘ontdekt’. Het was ook geen verassing toen ik op mijn 15e een week stage ben gaan lopen bij 013. Waar eigenlijk niet veel aan was, omdat we alleen de kelder (waar nu de garderobe is) op hebben geruimd. Wat dus inhield dat we alle decorstukken naar boven moesten sjouwen. Maar ach, we waren ook pas 15 jaar dus veel kun je dan toch niet doen als je stage loopt. En we hadden ieder twee kaartjes gekregen om gratis naar een concert te gaan. Van Velzen werd het, met Leaf in het voorprogramma. Verder heb ik in 013 nog shows gezien van Di-Rect (meerdere malen), Golden Earring, The Fratellis en nog wat onbekendere bandjes.

En toen werd ik 16 jaar, ging werken in een supermarkt en voor je het weet zit je 18 uur in de week achter de kassa. Genoeg geld om naar concerten te gaan zou je denken, maar ik had inmiddels ook het uitgaansleven in Tilburg ontdenkt. En aangezien mijn vrienden een andere muzieksmaak hebben dan ik, ga je toch eerder stappen dan naar een concert. Ik miste het. Dus had ik me voorgenomen dat als ik iets op de (inmiddels vernieuwde!!) Website van 013 tegen kwam wat ik echt graag Live wilde zien, dat ik daar dan een kaartje voor kocht.

En zo ben ik 16 oktober naar Train geweest! Een Amerikaanse band met te gekke albums. Ik hield me hart wel een beetje vast na het horen en zien van een aantal filmpjes, waarin Patrick Monahan redelijk vals zong. Maar dit was tijdens de show totaal niet het geval. Sterker nog, wat een strot heeft die man! En geboren om een frontman te zijn. Veel interactie met het publiek; gillende meisjes die het podium op werden gehaald en zelf heeft hij nog een rondje door de zaal gelopen met de vragen “Please, don’t tell me I’m short. And please, don’t hurt me… But, most of all, don’t tell me I’m short!”. En ja, hij was erg klein!

Na de show stormde ineens iedereen naar beneden, de garderobe. Wij waren een beetje verbaasd, snapten er eigenlijk niks van. Het was onmogelijk dat Train nu al ergens handtekeningen aan het uitdelen was, want ze waren net 5 minuten van het podium af.

Daar stond de sensatie van “The voice of Holland” met zijn broer die mee doet aan “Popstars”, Dean & Ben Saunders! En daar moest ik natuurlijk even mee op de foto.

Die zaterdag daarop, 23 oktober, ben ik sinds lange tijd weer naar een concert van Di-Rect geweest. Ik was er vroeger heel erg fan van en wilde ze gewoon een keer Live zien in de formatie. Leadzanger Tim Akkerman is namelijk een jaar geleden opgestapt. De overige bandleden zijn toen opzoek gegaan naar een nieuwe zanger. Uit die zoektocht is Marcel Veenendaal voortgekomen en toetsenist Vince van Reeken is ook aan de band toegevoegd. In het voorprogramma stond: “Pop Up Animal Kids”. Ik weet niet of het gewoon door Di-Rect kwam dat ineens iedereen enthousiast was toen ze opkwamen, of dat iedereen gewoon blij was dat het voorprogramma was afgelopen…

Hoe dan ook, wat een aanwinst zijn Marcel en Vince voor de band. Niks ten nadelen van Tim, maar dit was echt de gaafste show die ik ooit van Di-Rect heb gezien! Wat een podiumbeest is die Marcel! Ik besefte tijdens het concert van Di-Rect wel hoe jammer het is dat je niet meer mag roken in de zaal. En vooral hoe druk het in de rokersruimte was na de show!

Ik kan niet wachten tot ik 21 november weer naar 013 mag voor het concert van Beth Hart! (er zijn nog kaarten beschikbaar!!)

Tessa van Laarhoven

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Het meisje van de loempiakraam

Leuke mensen in Tilburg

Ik ken een heleboel leuke mensen in Tilburg, maar er is er maar één die me op ieder moment van de dag gelukkig kan maken. Eén waarvan mijn humeur altijd opfleurt, al is het maar door een lieve opmerking, een onzekere lach, of het feit dat ze altijd weet wat ik bij haar kom halen. Ja, eentje maar. Het meisje van de loempiakraam.

Iedere keer als ik me rond het stadhuisplein bevind, koop ik een van haar loempia’s. Het maakt me bijzonder weinig uit hoe vroeg het is, want geloof me, die dingen kunnen echt áltijd. Maar zoals waarschijnlijk al duidelijk was geworden, is mijn liefde voor eten nooit de enige reden van mijn bezoek geweest. Want och, wat is dat meisje met de naam die niet genoemd kan worden (ik weet ‘m namelijk niet) toch een gezellig ding! Altijd als ze me van een afstand aan ziet komen lopen lacht ze me toe, en gooit ze vast wat loempia’s in de frituur om een extra goede service te kunnen leveren. Maar er zijn ook veel momenten waarbij ik háár enorm kan verrassen, door plots op mijn tenen te gaan staan waardoor ze uit het niets ineens mijn hele gezicht ziet in plaats van het normaal gesproken zichtbare plukje haar. En nee, dat komt niet omdat ik zo absurd klein ben, maar omdat dat wagentje zo absurd hoog is. Echt waar.

Hoe dan ook, na dit eerste contact en een opgewekt ‘hoi!’ van mijn kant begint ze aan de lopende band te lachen en te praten, al doet ze dat altijd op een ietwat onwennige en onzekere toon. Ze klinkt een beetje alsof ze bang voor me is. Misschien is ze dat wel joh, en is dat juist de reden dat ze me overlaadt met complimenten, en me altijd extra grote hoeveelheden saus geeft.

Maar complimenten geven kan ze goed hoor! Laatst vertelde ze me iets wat ik werkelijk waar nog nooit had gehoord. Ik zette na het overhandigen van mijn allerlaatste centjes mijn breedste grijns op, waarna zij - zonder te lachen (!) - beweerde dat ik ontzettend mooie tanden had. Nou, serieus, als er iéts is wat ik niet heb, zijn het wel mooie tanden. Het enige waar die krengen goed voor zijn is kauwen, maar daar houdt het dan ook echt mee op. Maar zij, zij vond ze mooi! En daar werd ik gelukkig van. Niet omdat ik haar geloofde, maar omdat ze in staat was om zoiets onwerkelijks te zeggen dat ik er alleen maar om kon lachen…

Dus bij deze een tip, voor het geval dat je zelfvertrouwen zijn dieptepunt heeft bereikt, of als je gewoon eens behoefte hebt aan een overheerlijke snack; ga alsjeblieft eens bij haar langs. Ze is vrijwel altijd te vinden in haar gezellige kleine witte karretje op het stadhuisplein, en ik kan je verzekeren dat je na afloop niet alleen in het bezit zal zijn van een volle maag, maar ook in een enorm goede bui zult verkeren!

Geertje van de Wal

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

I love water

Er komt niks uit de kraan. Geen drupje!

Ik wil de kraan opdraaien om mijn handen even een goede wasbeurt te geven en tot mijn verbazing komt er niks uit de kraan. Geen drupje. Een angstig voor gevoel maakt zich van mij meester. ’Het zal toch niet.’ Terwijl ik de trap afstorm zie ik het briefje op de badkamer al hangen. ‘Lieve huisgenoten..’

‘Mijn kamer stond vandaag onder water, want er is iets kapot aan mijn wasbak. De hoofdleiding is afgesloten dus we hebben geen water vandaag. De huisbaas komt het morgen ergens maken. Groetjes!’

Water. Een dagje geen water? Moet toch best wel lukken. Wanneer mis je dat nou? Ik kan je verklappen dat je opeens een diep respect voelt voor alle mensen op de wereld die geen kraan tot hun beschikking hebben waar lekker fris drinkwater uit komt. Want stiekem gebruik je het best veel. En stiekem vinden huisbazen een huis gevuld met negen mensen die zonder water zitten niet echt een prioriteit. Er zit dus niks anders op dan er het beste van te maken.

Eten en drinken
Eerste levensbehoefte: ETEN, ETEN, ETEN! Nou veel succes met een pan pasta koken zonder water. Op zich is de friture om de hoek, dus daar hoeven we ons niet al te lang zorgen om te maken. Ik ben zelf het meest gesteld op het drink-gedeelte. Het is 10 uur ’s avonds als ik er eens binnen kom struikelen van mijn late college en natuurlijk heb ik geen drinken meer. Ik leef de helft van de tijd op water, want = goedkoop en gezond. Nu krijg ik het keihard terug in mijn gezicht, want ik ben drankloos en de supermarkt is dicht. Dan maar een paar uurtjes met een droog keeltje rond lopen.

Badkamer
Intens gelukkig omarm ik het flesje water wat ik in mijn tas heb gevonden. Ik besluit al snel om het als wc-doorspoelwater te gebruiken, want mijn blaas kan het allemaal niet meer aan. Zodra ik het hele flesje door de wc mik heb ik al meteen spijt. De handjes kunnen niet gewassen worden. Ik besluit maar om vroeg mijn bed in te duiken, want ik begin het langzaam niet meer leuk te vinden. Als ik m'n tandenborstel gewoontegetrouw onder de kraan houd, stort mijn wereld weer een keer in. Mijn tanden poetsten met een DROGE tandenborstel. Dat wens je je ergste vijand nog niet toe. Uiteindelijk probeer ik maar zo goed als het kan mijn witte tandpasta/speeksel-substantie midden in het putje te deponeren. Morgen maar een keertje doorspoelen dan.

Afwassen
’s Morgens moet ik natuurlijk onwijs naar de wc, maar dat stel ik uit totdat ik op school ben. Er zijn van die momenten dat je intens gelukkig bent dat je naar school mag. Deze momenten moet je koesteren. Ik sta er even bij stil en eenmaal op school schrob ik mijn handen weer schoon en voel ik mijn watervoorraad aan. Eenmaal thuis kom ik een enigszins verwilderde huisgenoot met pluizig haar tegen. ‘Het water doet het nog steeds niet. En de douche dus ook nog niet!’ Een treurige blik naar zijn haar. De treurigheid volgt als ik mijn kamer binnenkom en de drie dage oude afwas naar me zie lachen. Ik besluit wat ieder wijs persoon zou doen. Ik vlucht. Ik spring de trein in en ga naar mijn ouders. Een walhalla vol werkende toiletten, douches, kranen en glazen gevuld met vocht. En op dat moment besef ik: I love water.

Michelle Vleugels

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Koffie en taartjes in de binnenstad

Het is al weer een tijdje geleden maar Tilburg was laatst ‘wereldnieuws’. Tilburg was zelfs ‘trending topic’ op Twitter!

Niet omdat de stad een prijs had gewonnen of omdat er een leuk evenement aan de gang was, maar omdat er een zogenaamde ‘BOM’ op het station zou liggen. Camera’s werden tevoorschijn getrokken, zeurende mensen kwamen uit alle hoeken en gaten naar het station en op Twitter kon men geen genoeg krijgen van dit oh zo leuke onderwerp.

Op de dag van de bom kwam ik om half 1 ’s middags uit mijn werk in Breda en ging ik onderweg naar de UVT voor een gezellige lunch in de Mensa, om vervolgens trouw college te gaan volgen. Eenmaal aangekomen op station Breda valt mijn oog op de enorme mensenmassa die als een man en met verkrampte nek naar het bord met treintijden staat te staren. ‘De treinen richting Tilburg rijden vandaag niet meer’ wist dit leuke bord te melden. Pech, die lunch zou ik niet gaan halen, maar over het college maakte ik me geen zorgen. Nog twee uur de tijd om op de UVT te komen.. geen probleem dacht ik. Aangekomen op het busstation stond er een bus klaar met daarop ‘Tilburg via Ulicoten’. Nou! Top dacht ik! Lekker instappen en rijden maar. Van Ulicoten had ik dan wel nog nooit gehoord.. maar als Tilburg als eindbestemming wordt genoemd vind ik het best. PFFFFF had ik dit maar nooit gedacht! Via IEDER dorp tussen Breda, België en Nederland kwam ik uiteindelijk veel te laat in Tilburg aan.

Nou… wat maakt deze verschrikkelijke dag zo speciaal om er een hele blog aan te wijden zou je denken? Maak je nooit iets leuks mee waardoor je nu over deze dag verteld die de gemiddelde Tilburger het liefst zo snel mogelijk weer wil vergeten? Nou.. toevallig maak ik heel veel leuks mee maar die dag heb ik een lekkere ontdekking gedaan in de binnenstad! Na mijn busreis, mijn gemiste lunch en gemiste college was in inmiddels uitgehongerd en omdat alle eetzaakjes op het station natuurlijk dicht waren besloot ik samen met mijn nichtje die ook op de vrijgave van de treinen stond te wachten iets te gaan eten in de stad. Na een wandelingetje kwamen we terecht bij Mugs&Muffins in de Willem 2 straat. Mijn dag werd spontaan goedgemaakt toen ik de vitrine met heeel veel lekkere taartjes en muffins zag!

Omdat de keuze uit dit lekkers te moeilijk was hebben we uiteindelijk twee taartjes samen gedeeld. Ik heb heerlijk zitten genieten van home-made ‘Caramel Apple Crumble’ en ‘Cheesecake’. Beiden waren goddelijk en ik besloot meteen een klantenkaart te nemen want als die vol is kun je voor €6,50 goddelijke taartjes of drankjes uitkiezen! De drankjes zijn overigens ook speciaal… geen cola of andere ongezonde dranken te bespeuren, maar in plaats daarvan verschillende soorten koffie, warme chocoladedranken (waaronder pure!! Met malthezers en alles! Jammieeee) of gezonde vitaminedrankjes.

Eens per maand kunnen jonge ondernemers of ‘nog-niet-ondernemers’ netwerken in dit zaakje tijdens de ‘open-coffee’ deze ochtenden zijn bedoeld voor ondernemers en bedrijven uit de omgeving om onder het genot van koffie en taart je zakelijke netwerk te verbreden. Helaas kon ik de laatste ‘open-coffee’ niet bezoeken.. anders had ik jullie graag willen laten weten hoe dit was. Voor mensen die hier meer over willen weten: meld je aan op Linked-in en wordt lid van deze groep! (http://www.linkedin.com/groups?mostPopular=&gid=108237)Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws en krijg je automatisch een uitnodiging voor de volgende bijeenkomst. (deze staat gepland op 30 november)

Ben je na het lezen van deze blog benieuwd naar deze hotspot in de Willem 2 straat? Ga er dan gewoon heen zou ik zeggen! Ook leuk om hierbij te vermelden is dat er een tweede koffiezaak bij is gekomen in dezelfde straat… Kaldi genaamd. Ik ben er zelf nog niet geweest maar benieuwd ben ik wel!

Uiteindelijk kwam ik die dag na een omweg van 4,5 uur eindelijk thuis aan en was mijn slechte humeur over de treinen, mijn gemiste college, alle verspilde uren en de crisisdienst van onze stad helemaal weg.. terugdenken aan de heerlijke taartjes deed me alle eerdere ellende weer snel vergeten.

Hopen dat er binnenkort weer eens een bommelding is zodat ik weer tijd heb om koffie te gaan drinken in de willem 2 straat! (dus.. wie laat voor mij even een koffertje staan op perron 1?... vrijdag zou goed uitkomen!)

Alvast bedankt!

Annika van Heeswijk

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Jazz in Tilburg

Houdt jij van jazz?

Of vind je het gewoon mooi om te zien dat mensen een instrument goed kunnen bespelen? Of voor de vrouwen: vind je het leuk om onbeschaamd naar wat knappe studenten van het Conservatorium van Tilburg te staren? Dan moet je eens een bezoekje brengen aan Paradox, in de Telegraaf straat 62, (centrum van Tilburg).

Eigenlijk weet je nooit wat je gaat aantreffen als je naar Paradox gaat. Zou je moeten staan, omdat alle stoelen bezet zijn wegens de drukte? Kun je überhaupt naar binnen door de drukte… Wat voor mensen zouden er zijn (áls er mensen zijn), en gaan die mensen dan ook zo optreden of komen ze alleen kijken?

Ik ben nu een aantal keer naar de Paradox geweest, meestal naar vrije jamsessies of ensemble avonden van het conservatorium, waarbij studenten van het conservatorium met hun band spelen voor beoordeling van hun docenten. Deze Paradox avonden zijn voor mij tot nu toe allemaal gratis geweest, wat betekent: gratis goede live muziek luisteren!

Onder het genot van een biertje (die is natuurlijk niet gratis), want er is ook een bar. Achter deze bar staan uitsluitend vrijwilligers, zij staan er voor hun plezier. Dat maakt de sfeer al meteen tien keer beter. Maar die sfeer, die is er sowieso al, altijd! Of er nu een jamsessie plaats vindt waarbij muzikanten het constant van elkaar overnemen, of een optreden van een grote (internationale) artiest. En of er nu zeven mensen aanwezig zijn om naar de muziek te komen luisteren, of tachtig.
Je zult het niet gauw mee maken dat er iemand plaatst neemt achter de piano, en de vlooienmars begint te spelen. Bij ieder bezoek aan Paradox is het eigenlijk wel gegarandeerd dat je iets goeds gaat horen. Natuurlijk mag jij zelf ook plaats nemen achter een van de muziekinstrumenten (of zelf meenemen), als je dat kunt, durft en als het een vrije jam sessie is natuurlijk. Op het podium staat altijd een piano en een drumstel, andere instrumenten worden zelf meegenomen.

De leeftijd van bezoekers in de Paradox verschilt nogal. Leeftijden variëren van ongeveer 17 tot .. ja eigenlijk zonder limiet, 80? Dat ligt meestal aan het gene wat er die avond te doen is. Maar je hoeft niet bang te zijn dat je straks als enige student tussen enkel 80-jarigen staat, want raar zullen ze je er niet aan kijken. Iedereen komt voor de muziek, en als jij dat ook doet, dan is het altijd goed.
Simone Benckhuijsen

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Arthouse en volwassen drankjes

Lang, lang geleden, toen ik nog ontspannende activiteiten ondernam die niets met mijn studie te maken hadden, besloot mijn toenmalige vriendje me mee uit te nemen. Zonder iets te zeggen plantte hij me achterop zijn fiets, en reed de koude, fel verlichte straten van Tilburg in...

Na een tijd stopte hij voor de deur van een verlicht oud pand, dat met gouden, witte en zwarte details was afgewerkt. Ik sprong van de fiets af, en terwijl vriendje een parkeerplek zocht verbaasde ik me over het lelijke contrast met het kleine, zwart met witte gebouw dat er naast stond. Dit kleine gebouw bleek overigens een erg mooie inhoud te hebben, ontdekte ik toen ik de deur nieuwsgierig opendeed. Toen we verder naar binnen strompelden botste ik tegen een balie aan, waar de lookalike van een secretaresse ons vroeg waar we voor kwamen. Wist ik veel!

Vriendje deed het woord, en regelde twee kaartjes voor een film die de naam ‘De helaasheid der dingen’ gekregen had (wat overigens een schitterende film is). Ik wandelde het gebouw verder in, en besefte dat ik nu via een onnodige omweg in het mooie pand terecht was gekomen. Rechts van me stond een glimmend zwarte bar met heel veel sterke drank en heel veel thee, en rechts stonden lieve kleine tafeltjes en bijpassende stoeltjes, met daaraan schattige oude mensjes. Ik genoot volop.

Ik keek naar de ouderen om me heen, en bestelde op basis van mijn observatie een groot glas thee, zodat ik me ook een beetje volwassen en serieus kon voelen. Dat mooie, chique glas compenseerde mijn ruw gescheurde kleding en in vergelijking extreem jonge uiterlijk meer dan voldoende. Ik nam plaats aan een van de gezellige tafeltjes, en vriendje kwam tegenover me zitten met zijn volwassen cappuccino. Enkele minuten later, toen mijn thee op was en ik genoeg had van de kleffe oudjes om me heen, sleurde ik mijn introducé mee naar de zaal waar het allemaal zou gaan gebeuren.

Ik duwde met moeite een zware deur open, en werd meegezogen in een absurd grote zaal met een enorme oplopende trap en een abnormaal hoog plafond. Omdat er verder geen mensen aanwezig waren in deze ruimte besloot ik 80% van de stoelen uit te proberen, om er vervolgens achter te komen dat ze toch allemaal even prettig zaten. Fijn is dat. Ik koos voor de stoel in het midden van de middelste rij, en keek gefascineerd naar het belachelijk grote scherm dat voor me hing. Zo groot dat je de rechterkant niet meer kunt zien als je naar links kijkt, weetjewel? Groot dus. Net voor het begin van de film stroomden er nog enkele verloren zielen de zaal binnen die allemaal op een andere rij plaats namen, en toen kon het festijn eindelijk beginnen…

Natuurlijk ga ik nu niets over de film vertellen, aangezien het internet vol staat met recensies en je de dvd ook gewoon kunt kopen (of downloaden, wat ik eeuwig zonde vind). Wel hoop ik dat ik met mijn verhaal een beetje verduidelijkt heb dat de bioscoop waarin ik me bevond een grote indruk op me heeft achtergelaten. De zogenoemde Cinecitta bevindt zich zoals gezegd in een schitterend gebouw en bevat een selectie van uiteenlopende Arthouse films die zelden in commerciële bioscopen te zien zijn. De prijzen variëren van 4 tot en met 11 euro, gebaseerd op de lengte van de film en het moment van bezichtiging. Al met al is het een prachtig geheel met sterke films, die je zeker eens zou moeten bekijken. Cinecitta bevindt zich op de Willem ll straat 29 in Tilburg en biedt meer achtergrondinformatie op http://www.cinecitta.nl/.

Geertje van de Wal

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Moe terugkomen van stage

De meeste studenten moeten het wel eens meemaken: stage lopen. Ik heb het zo lang mogelijk uit kunnen stellen.

Tijdens mijn eerste studie Journalistiek ben ik na het eerste jaar gestopt. Daar moest je in het tweede jaar stage lopen. Tijdens mijn huidige studie Communicatie, hoefde je pas in het derde jaar stage te lopen. Begin dit jaar was het dan zover:

Ik had een stage weten te bemachtigen in Berlicum, een dorpje bij Den Bosch. In eerste instantie dacht ik dat het wel goed te doen was, want Den Bosch is met de trein maar een kwartiertje verwijderd van Tilburg. Maar daar komt bij dat ik vanuit Den Bosch een bus moet nemen naar Berlicum, die er dik 20 minuten over doet. Ik had het een beetje onderschat. Ik moet elke dag om 6 uur opstaan en om half 7 ‘s avonds kom ik weer terug op mijn kamer. Ik ben dus echt moe na een dag stage lopen. Er zijn verschillende dingen die ik moet opgeven deze paar maanden.

Een avondje goed stappen zit er niet meer in. Je bent ’s avonds om 23.00 uur namelijk al hartstikke moe en bovendien moet je de volgende dag weer vroeg opstaan. Ook een paar uurtjes lekker gaan fitnessen of trainen gebeurt niet meer. Je bent kapot na een dag op kantoor zitten, dat je het liefste wil ontspannen op je kamer dan dat je je flink in het zweet gaat werken. Verder is de moeite nemen om op je fiets te stappen en naar een vriend of vriendin te gaan die iets verder weg woont, ook teveel.

Kortom: het liefste wil je zo min mogelijk doen na een dag stage lopen. Wat kan je dan wel doen?

Voor mij werkt naar de bioscoop gaan heel goed. Bij de MustSee (tegenwoordig de Pathé), midden in de stad, kun je een Pathé Unlimited Card krijgen. Met deze kaart kun je voor 18 euro per maand onbeperkt naar de film. De bioscoop werkt heerlijk ontspannend. Je kan lekker in het donker helemaal in de film kruipen op een relaxte stoel en je vergeet wat je de hele dag hebt gedaan.

Uiteten is ook een goeie after-stage optie. Maar niet te duur, want we blijven studenten natuurlijk. En die stagevergoeding is ook niet je van het. Waar je dus naartoe moet gaan, is een all-you-can-eat sushibar, bijvoorbeeld Sushi Suki. Je kan zoveel eten als je wil en het is voor een vaste, goedkope prijs. Hier kun je dus ook lekker ontspannen, want je hoeft niet te koken en je drinken wordt gebracht.

Als je dan tenslotte nog iets gezelligs wil doen, maar het niet te laat wil maken, neem je die zak blauwe munten van de Philip mee en drink je nog wat gratis biertjes tot 23.00 uur. Dan is het wel weer tijd om je bed in te duiken.

Anne Steevensz

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Een Illegale afterparty in Tilburg

JA JA het kán!

Ze verzamelen zich misschien in minder grote mate dan in Berlijn en Amsterdam, maar in Tilburg zijn ze er gelukkig ook: de echte technoliefhebbers. Zaterdag 16 oktober was het weer tijd voor een vet feest: Impload. Een concept dat zich concentreert op techno, georganiseerd door Defect 13.

De afgelopen feestjes waren al niet mis; Olene Kadar, Rauwkost, A. Paul en Egbert. Zaterdag was de line-up wederom veelbelovend. Naast de vaste dj’s van Impload stonden Uto Karem en Invite op de lijst. En ik, als echte technoliefhebber, kon dit feestje natuurlijk niet missen.

Voor de mensen die denken dat techno zoiets is als hardcore of hardstyle, ga je huiswerk doen. Techno is veel complexer. Je hebt verschillende soorten: om mee weg te dromen, om lekker op te dansen en om op te stampen. En zonder andere muziekstijlen tekort te doen zijn wij fans van mening dat je techno moet ‘leren luisteren’. Zie het als je eerste glas wijn, koffie of bier. In het begin is het allemaal smerig en je snapt het niet, maar toch ga je het vaker proberen. En voor je het weet drink je iedere ochtend koffie en drie avonden in de week minstens 15 bier.

Ja, ik geloof dat techno een soort verslaving kan zijn. Zoveel diversiteit in één muziekstijl en ik wil ze allemaal meemaken. Gelukkig zijn we in Nederland redelijk verwend met feesten in dit genre (Awakenings, Timewarp, Voltt) maar in 013 kunnen we er ook wat van!
Het grappige aan technofeestjes in de 013 is dat je altijd dezelfde mensen tegenkomt die je eigenlijk niet kent. Het technogroepje in Tilburg lijkt dus klein te zijn, en dat blijkt wel. Na afloop van het geweldige feest dat dj Invite miraculeus heeft afgesloten weet maar een handjevol mensen waar de onofficiële ‘after’ is. En IK ben daar een van de gelukkige van. Lees en huiver.

Met mijn geliefde op mijn bagagedrager en een vage bekende (ik zal hem X noemen) van het feest fietsen we naar de niet nader te noemen locatie. X weet precies waar het is, maar na een halfuur fietsen staan we dus aan de verkeerde kant van de topgeheime locatie. We moeten dus een heel stuk terug. Ik negeer het gezeur wat van de achterkant van mijn fiets vandaan kom en we begeven ons naar de juiste plek, wat weer twintig minuten verder is…
‘Klopt dit wel? Dit kan toch niet man…’
- ‘Jawel, hier moet het ergens zijn.’

We kijken om ons heen en luisteren goed of we mensen of muziek horen. Niks. Alleen het geluid van de nacht. Zijn we nu verdomme in de maling genomen?
Na een paar honderd meter zegt X; ‘We moeten hier links, deze sloot door. Ik zie fietssporen.’
-‘Da kan toch nie jonge!’
‘Jawel, kom nou maar, ik zie hier meer fietsen staan!’

We steken zo goed en zo kwaad als het kan de sloot over en inderdaad, daar staan al aardig wat fietsen. En als ik goed luister, hoor ik muziek en mensen, maar waar komt dat geluid in godsnaam vandaan?! Ik zie alleen gras, bomen, water, modder, beren, boskabouters enz.
We moeten nog een sloot over, maar in deze staat wel water. Springen dus. En jawel hoor, na een boswandeling die me behoorlijk wat schrammen heeft opgeleverd zie ik de diehard dj in de vrieskou onder een zeiltje met een stuk of 25 man aan groupies he-le-maal losgaan. Eindelijk, we zijn er! Met een lauw blikje Euroshopperbier ben ik weer helemaal in de 013, maar dan met natte voeten, takken in mijn haar en verkleumde handen. Maar dat maakt niet uit, want de sfeer is geweldig. Enige probleem is dat je geen hand voor ogen ziet, behalve af en toe een mobieltje in je gezicht met ‘En wie ben jij?’, maar daar blijft het bij. Onder de bomen, onder de sterren.

Om 07:00 vonden we het toch welletjes geweest. Sowieso geen christelijke tijd om naar bed te gaan en met Amsterdam Dance Event op de agenda komend weekend leek het een verstandig idee om af te taaien.

Eindelijk was ik getuige van een geheime after in Tilburg. En dat was zeker niet de laatste!

Sandra Feijen

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl