Get out: zie waar FHK voor staat!

Tempraturen gaan omhoog, terrassen zitten bomvol en mensen trekken massaal naar het strand. Het is tijd voor de zomer! Helaas loopt ook het seizoen van Fontys hogeschool voor de kunsten in Tilburg ten einde. Gelukkig is er nu nog tijd voor een laatste concert of voorstelling. De studenten treden met de resultaten van een jaar hard werken naar buiten. Dit jaar met maar liefst 110 voorstellingen!

Bij een opleiding in de kunst moet natuurlijk iets gemaakt worden. Michelle van de Ven, die in haar eindexamen muziektheater zit, snapt dit. Op 29 juni in de Nieuwe Vorst in Tilburg werden haar resultaten gereflecteerd en getoetst. Het is een gezellig theater met een binnenplaats waar leraren, familie, vrienden en bezoekers geduldig (en sommige ongeduldig) zaten te wachten tot ze naar binnen mochten. Michelle van de Ven speelde de hoofdrol in een bewerking van de klassieke victoriaanse roman van Charlotte Bronte: “Jane Eyre”. Vanaf het moment dat ze op het podium staat, is het publiek muisstil. Ze spreekt moeiteloos Engels en haar zangkwaliteiten zijn van hoog niveau. De voorstellingen duurde anderhalf uur en nadat deze tijd was verstreken gingen de leraren in beraad over welk punt ze hiervoor zou krijgen. De docenten waren erg enthousiast en ze heeft daarom ook een negen gehaald door haar performance!

Nieuwsgierig geworden naar de concerten en voorstellingen? Geen zorgen. Er zijn nog een paar concerten en voorstellingen in juli. Spreekt beeldende vorming je meer aan, dan zijn er in oktober meerdere eindexamenexposities te zien. Kijk voor meer informatie op www.fontyshogeschoolvoordekunsten.nl

Tip:
Let op de tijden die in het boekje staan. Sommige tijden komen niet overheen met het concert gebouw. Zo was ik gisteren anderhalf uur te vroeg omdat er in het boekje stond dat het om zeven uur begon terwijl het bij de Nieuwe Vorst pas om half negen begon. Gelukkig heb je in Tilburg vele gezellige terrasjes waar die anderhalf uur voorbij vliegt.

Mirte Langenhuijsen

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

Bliepen in de bus

Hoewel ik van lopen houd en mijn fiets beschouw als mijn trouwe maar roestige rots in de branding, moet ik soms wat verder weg zijn. En om maar eens een vooroordeel over studenten te bevestigen: ik ben lui, dus ik doe niet aan fietsritjes langer dan een kwartier. Daarom pakte ik op een zonnige dag in juni de bus op de voltstraat in Tilburg zuid om naar mijn moeder te gaan die in Tilburg noord woont (dat is bus 1 richting het Twee Steden ziekenhuis voor de geïnteresseerden.

Nietsvermoedend sta ik bij de bushalte te wachten als ik de rode bus aan zie komen rijden. Met mijn OV-chipkaart in mijn hand sta ik klaar om de bus in te gaan en de buschauffeur mijn kaart te laten zien. Maar ik kom er tot mijn schrik achter dat de bussen in Tilburg (eindelijk) ‘OV-chipkaartproof’ zijn. Ik laat me niet van mijn stuk brengen en stap vol goede moet de bus in.

Het inchecken gaat niet vlekkeloos , als ik mijn kaart tegen het kastje aanhoudt gebeurt er niks. Ik kijk de buschauffeur vragend aan en probeer het nog een keer. Dit keer zegt het kastje ‘bliep!’ en ik neem aan dat dit het teken is dat ik officieel ben ingecheckt en mag gaan zitten.
Vanaf mijn stoeltje wissel ik begripvolle blikken uit met anderen studenten die ook een OV-chipkaart hebben en weten hoeveel problemen je met het kaartje kan hebben. Ik leun een beetje onderuit terwijl ik uit mijn raampje de straten van Tilburg bekijk.

Tot mijn genoegen is mijn uitstaphalte alweer in zicht dus ik druk op de rode stop-knop. De bus mindert al vaart als het me plots te binnen schiet: shit, ik moet ook nog uitchecken! De bus staat nu bijna stil en ik scheur mijn tas zowat open. Ik voer oorlog in de jungle genaamd mijn tas terwijl ik op zoek ben naar mijn portemonnee. Ik hoor de deuren achter me al met een zucht openschuiven en met klamme handjes en zweet-oksels waar de gemiddelde Rexona-deodorant niet tegenop kan, krabbel ik het kaartje uit mijn portemonnee. Tijdens mijn blinde paniekaanval ram ik mijn pasje bijna door het uitcheck-apparaat heen, ik hoor het verlossende ‘bliep!’ nog op de achtergrond als ik met een struikelende beweging uitstap: dat was op het nippertje.

Leunend tegen het bushokje sta ik mezelf te kalmeren (wat deo hier en een pepermuntje daar). En dan bedenk ik me ineens: dit was pas de heenreis! Ik moet toegeven: reizen met het openbaar vervoer is een hele beleving geworden.

Saskia 't Lam

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

Randstadsjongen in Tilburg

Terwijl ik vanaf het terras de straat in staar, denk ik aan de mooie dagen en nachten die ik hier tot nu toe meemaakte. Ik zag hier Nederland, Italië en Frankrijk verpletterend verslaan tijdens het Europees Kampioenschap 2008. Ik zag er dronken lappen zingen, vallen, kotsen, huilen en lachen.

Mooie vrouwen, ook die zijn hier nog altijd te vinden, maar die ene serveerster van café Studio is toch nog wel de mooiste. En de vrouwen hier dansen, terwijl ze dat in de Randstad waar ik geboren en getogen ben, ‘moeilijk’ lijken te vinden, of laat ik zeggen, waar ze heel veel moeite lijken te doen om maar niet te dansen, want dat is niet ‘cool’, niet stoer en niet ‘Randstad’.

De mensen hier zitten voor hun deuren op plastic stoeltjes te praten over het dagelijkse leven, de politiek, sport en de natuur. Tilburg doet mij dan ook regelmatig denken aan van die Italiaanse dorpjes, waar oude mannetjes altijd weer zitten te schaken met een kopje koffie aan een klein tafeltje bij de voordeur. En ó wat is die natuur rondom deze stad toch mooi, met haar bossen, weilanden en zandduinen. Maar er is meer, nog zoveel meer waar ik aan denk nu ik kijk naar de terrassen, ‘medestedelingen’ en de Heuvel. Ik ontmoet hier jonge dichters, talentvolle schrijvers die voorlezen op straat, topmuzikanten die gratis optredens geven, danseressen die zowaar met mij wilde dansen en niet te vergeten tot wel twee keer toe Guus Meeuwis, die trouwens best aardig is.

Vrienden van mij zeggen weleens dat deze stad niet mooi is wanneer zij alleen kijken naar de gebouwen. Maar als zij hier een aantal dagen achter elkaar vertoeven, durf ik te wedden dat ook zij zich zullen beseffen dat niet de gebouwen, maar de mensen deze stad mooi maken.

Hier heb ik mijn leven weer opgepakt nadat ik tien maanden lang mijn geluk zocht in Australië. Hier heb ik al meer dan 32 soorten bier geproefd en bier gevonden dat goedkoper is dan in de Randstad. Hier heb ik spare-ribs gegeten die net zo goed smaken als in Argentinië. Hier heb ik geluk geproefd in vrijwel elk café, elke discotheek en elk plein die deze stad rijk is. Dit is de stad waarvan ik oprecht kan zeggen dat ik ervan ben gaan houden. Tilburg is tijdens mijn studie, mijn thuis…

Gijs Molsbergen

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

Duo pennotti

Het pannenkoekenkraampje staat naast het kraampje met Vietnamese snacks, een Surinaamse man wijst een geblondeerde Nederlandse dame de weg naar het toilet en een stukje verderop gaat het publiek -bestaande uit minstens 10 verschillende nationaliteiten- helemaal los op de Afrikaanse jazz geluiden van The Taiwa Jazzband. Muziek, mensen en zelfs het eten uit verschillende landen van over de hele wereld kwamen afgelopen weekend samen, op festival Mundial in Tilburg.

Al vanaf de weg naar de ingang van het festival dringt het tot me door, dit is niet zomaar een lokaal festival. Ik word ingehaald door twee negerinnen, allebei gekleed in een kleurrijke fladderende jurk die tot hun enkels komt. Verderop staat een donkere man met dreadlocks tot aan zijn billen en een haarband met schelpjes in. Ik hoor reggae muziek, en joelende mensen.

De festivalbezoekers creëren samen een grote duo penotti. Mensen van alle soorten afkomst, maar ook van alle leeftijden en stijlen staan te dansen, liggen in het gras of lopen wat rond. Het is mooi om te zien hoe iedereen door muziek zo dicht bij elkaar komt. Het grote verschil tussen het buitenlandse volk en de Nederlanders is zichtbaar helemaal verdwenen.

Zo gaan de buitenlanders helemaal op in de Nederlandse manier van doen, en andersom. Nederlanders dansen op Ierse muziek alsof ze nooit anders gedaan hebben, en Afrikanen eten Vlaamse frietjes of een pannenkoek met stroop.

Zo zijn niet alleen de bezoekers van verschillende afkomst, maar ook het eten. Er staan eettentjes met Pannenkoeken, Vlaamse frietjes, Chinees, Turks, Vietnamees, Thais en Afro-Caribisch, om maar even wat te noemen. Allemaal zeker de moeite waard om even te kijken wat ze te bieden hebben. En, ook niet geheel onbelangrijk, zeker niet duur!

Het laatste element, wat uiteindelijk al deze bevolking bij elkaar brengt, is natuurlijk de muziek. Ik zal geen namen van bands noemen, die zeggen je waarschijnlijk niets (behalve van de twee hoofdacts: Sean Paul en N.E.R.D. natuurlijk). Dat komt omdat de bandjes geen grote naamsbekendheid hebben, en van –vaak- ver weg komen. Zo zijn er bands uit Portugal, Wit-Rusland, Oekraïne, Kaapverdië en Aruba. Weet jij uit een van deze steden even een band op te noemen? Ik niet.

Op festival Mundial heb ik het gevoel alsof ik bij een grote gemeenschap hoor, waarin ik helemaal mezelf kan zijn. Ik vind dit festival iets wat je zeker een keer meegemaakt moet hebben, want het is echt een unieke beleving!

Check hier mijn filmpje op youtube.

Simone Benckhuijsen

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

“Als je lid wilt worden, ben je welkom”

Tilburg – ‘SRS schiet RAAK’, zo heet het voetbaltoernooi dat donderdag 24 juni plaatsvond op de sportvelden van RKSV Ons Vios. RAAK (Ruimdenkend, Actief, Altijd Kritisch), studievereniging van de opleiding journalistiek, en S.R.S. (Studenten Raad Sporteconomie), studievereniging van de opleiding Sport, Economie en Communicatie (SPECO), werkten samen bij de organisatie van deze sportdag. Een mooie gelegenheid om een van beide studieverenigingen eens te ondervragen. Want wat is een studievereniging eigenlijk? En waarin verschilt een studievereniging van een studentenvereniging? Een interview met Wiebe Nelissen,voorzitter van studievereniging S.R.S.

Wat doet een studievereniging, bijvoorbeeld S.R.S., allemaal?
“Als studievereniging organiseren wij veel verschillende activiteiten. Bijvoorbeeld feesten maar ook sport- en speltoernooien zoals waar we vandaag aanwezig zijn. We hebben onlangs ook een bowlingtoernooi gehad. Dat was ontzettend succesvol! Maar we verzorgen ook serieuzere dingen zoals een bedrijfsbezoek, één keer per jaar. Daarnaast organiseren wij ieder jaar een studiereis naar een stad in Europa. Maar dat is nog lang niet alles. We hebben een SPECO magazine, dat wij ieder kwartaal uitbrengen.”

Naast de vele studieverenigingen telt Tilburg ook 4 studentenverenigingen. Waarin verschilt een studievereniging van een studentenvereniging?
“Een studievereniging is sowieso gebaseerd op je eigen opleiding. Een studentenvereniging is voor een hele studentenstad. Daar maakt het niet uit wat voor opleiding je doet. Dat is in principe het grootste verschil. Bij studentenverenigingen ken je disputen. Wij werken in plaats daarvan voornamelijk met commissies. Veel studentenverenigingen kennen een ontgroening. Dat kennen wij als studievereniging niet. Als je lid wilt worden, ben je welkom. Dan hoef je alleen een formulier in te vullen. Daarnaast organiseren wij natuurlijk veel activiteiten die aansluiten op de studie bijvoorbeeld een bedrijfsbezoek of een studiereis.”

Moet S.R.S. zich houden aan regels van de opleiding?“
In principe zijn wij een losstaande vereniging. Maar we hebben als studievereniging natuurlijk wel nauw contact. Fontys voorziet ons bijvoorbeeld in een lokaal waar we kunnen werken en voorziet ons in printvoorzieningen. Dus we hebben wel met Fontys te maken maar niet op beleidsniveau, daar hebben ze andere organen voor.”

Wat willen jullie in de toekomst nog realiseren voor de studievereniging?
“Studieverenigingen zijn bij de universiteit al langer bekend en binnen HBO eigenlijk veel minder. Daar gaat wel een sprint in worden getrokken. Zoiets als we vandaag met RAAK hebben georganiseerd willen we in de toekomst zeker voortzetten en uitbreiden. Dus dat is bij ons een belangrijk punt, om onderling meer samen te werken. We willen ook wat groter gaan denken, bijvoorbeeld een boekenverkoop, iets dat op de universiteit al vaak gebeurd. De Olympische Spelen van 2012 zullen worden gehouden in Londen. Dat is relatief dichtbij, daar kun je zo heen. Zeker voor een sport-economische opleiding als SPECO is het enorm interessant om daar iets mee te doen.”

Edwin Vossen

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

Kontrast, 013

Kontrast is een feestje georganiseerd door de dance-afdeling van de Rockacademie. Op donderdag 24 juni was de tweede editie van dit dancefeest in de Kleine Zaal van poppodium 013. Omdat de muziekstijl dance de laatste jaren heel erg belangrijk is geworden in de popmuziek, is er vanaf september 2004 een nieuwe studierichting bij de Rockacademie in Tilburg gekomen: dj-producer.

Door de drukte in de stad vanwege de geweldige wedstrijd die Nederland had gespeeld, kwam ik pas om 1 uur aan in de 013. Het was druk, veel verschillende mensen en hier en daar nog een Oranje-fan. Ik moest muntjes kopen, terwijl ik er nog heel veel over had, maar die ik natuurlijk op mijn kamer had laten liggen. Met een Malibu-cola in m’n hand liep ik de Kleine Zaal binnen. De sfeer zat er al lekker in. Uiteraard keek ik meteen naar de voorkant van de zaal, maar daar stond niemand. Josh Newson was aan de zijkant aan het draaien. Lekkere tech house en minimal kwam uit de boxen en iedereen ging los.

Jammer genoeg ging Josh Newson niet lang meer door en werd onze aandacht getrokken door de ietwat hyperactieve MC die wel aan de voorkant van de zaal stond. Hij introduceerde Jay Ronko. Maar hij was niet alleen, naast hem stond een meisje dat ik nog herkende van het Tilburg Studenten Festival twee weken daarvoor, Isabelle Hamer. Terwijl Jay Ronko zijn plaatjes draaide, die voor mij nog wel wat harder hadden mogen zijn, zong Isabelle mee. Het geheel samen klonk goed, maar toen Isabelle weer van het podium af ging, vond ik de muziek wat beter. Dat gezang hoeft niet zo voor mij.

Na weer een tussen-act, dit keer van Flamboyant, weer aan de zijkant van de zaal, begon alweer de laatste act van de avond: de Electrophants. Een perfecte afsluiting van de avond. Deze twee jongens hebben allebei een totaal verschillende muziekachtergrond, namelijk hiphop en metal. Persoonlijk hou ik ook van metal, dus dit duo kon ik wel waarderen. Ze begonnen met lekkere dubstep en het leek of het publiek hier heel de avond op had staan wachten, want iedereen ging meteen uit z’n dak. Daarna kwamen nog wat goeie electro-plaatjes. Vooral het nummer ‘Neckbreakah’ vond ik erg gaaf.

Op een gegeven moment werd ik er weer aan herinnerd dat ik op een feestje van de Rockacademie stond, want één van de jongens haalde zijn gitaar erbij en liet een vette solo horen die perfect bij de rest van de muziek paste.De Electrophants stopten veel te vroeg en het feestje eindigde met Flamboyant tot 3 uur. Voor mij had het nog wel een uurtje door mogen gaan. Ik ben fan geworden van de Electrophants.

Bij de volgende editie van Kontrast ben ik ook zeker weer aanwezig. Tilburg kan zulke feestjes wel gebruiken.

Anne Steevensz

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

De verkiezingen en verder!

Woensdag 9 juni 2010 was het eindelijk zover. Ik mocht voor het eerst mijn stem laten horen bij de verkiezingen. De politiek had ik voorheen als ‘saai’ ervaren, maar ik heb me er voor de verkiezingen erg in verdiept. Eerst uitgezocht waar elke partij voor staat en waar ik me wel in kon vinden. Dat maakte een selectie van slechts twee partijen. Via stemwijzer heb ik verder ondervonden achter welke partij ik sta.

Weken van tevoren hoorde je al de vraag “op wie ga jij stemmen?” om je heen, die in mijn geval vaak werd gevolgd door een (soms heftige) discussie. Ik merkte dat op mijn opleiding (bijna) niemand op dezelfde partij zou stemmen als ik. In mijn vriendenkring koos iedereen voor de andere partij dan die uit mijn selectie van twee kwam. Thuis waren mijn moeder en ik het met elkaar eens op welke partij we gingen stemmen, mijn vader en mijn zus zouden wederom voor de partij kiezen die mijn tweede keus had. Op mijn werk waren de meningen redelijk verdeeld. Sommige waren totaal tegen de partijen die mijn eerste en tweede keus hadden en vele anderen kozen juist voor mijn tweede keuze.

Op dat moment begon ik te twijfelen of dat ik wel op deze partij moest stemmen. Als zoveel mensen in mijn omgeving al niet op de partij stemt waar ik achter sta, kan ik dan niet beter op de partij stemmen die ik als tweede keus had gesteld? Want daar stemde tot mijn verbazing wel veel mensen op. Hetgeen wat me tegenhield is dat de partij die mijn tweede voorkeur genoot zich niet inzet voor orgaandonatie, één van de dingen die ik heel belangrijk vind en dat ook echt verbeterd moet worden. Ik kan me nog herinneren dat mijn moeder op mijn 18e verjaardag tegen mij zei: “nu mag je eindelijk stemmen!” en dat ik antwoordde met “nou dat vind ik niet zo interessant! Ik vind het veel leuker dat ik me op kan geven voor volledige orgaandonatie”. Het tweede punt wat ik belangrijk vind is natuurlijk de studiefinanciering, maar daar waren de twee partijen gelijk in.

Woensdag 9 Juni om 15:30 waren mijn vader, moeder, zus en ik op weg naar “de meander”. Het schoolgebouw waar voor ons het dichtstbijzijnde stempunt was gevestigd. Mijn moeder zat met hetzelfde probleem als ik. Nog steeds te twijfelen op welke partij we gingen stemmen. Ik heb toen besloten om bij mijn standpunt te blijven. Ik had al tegen iedereen gezegd waar ik op ging stemmen en dat wilde ik niet op het laatste moment veranderen.

We liepen het schoolgebouw in, gaven onze stemkaarten af, lieten onze ID-kaarten zien en gingen in het hokje staan met de enorme lijst. Ik kleurde het bovenste bolletje in het derde vak rood. Toen we net uit de stemhokjes kwamen vroeg ik meteen aan mijn moeder “Mam! Waar heb je nou opgestemd?” waarop ze antwoordde “Toch Geertje!”. De man die in de gaten hield of alles goed verliep en waar we net nog leuk mee stonden te praten keek mijn moeder ineens heel ‘vies’ aan. “En jij?” vroeg mijn moeder. “Toch gewoon SP, mam!”.

Na de verkiezingen kreeg je weer dagen de vraag naar je hoofd geslingerd “waar heb jij opgestemd?”. Die bij mij weer volgde met een discussie. Vele vonden dat ik gewoon op de PVV had moeten stemmen en anderen zeiden dat het angstaanjagend is als mensen op de SP of PVV stemmen. Op mijn werk zei iemand zelfs: “Jij bent toch ook redelijk hoog opgeleid? Hoe kun je dan in vredesnaam achter de SP en PVV staan!”. Een belachelijke uitspraak vond ik het.

Hetzelfde als dat ik het belachelijk vind dat anderhalf miljoen van de Nederlanders op de PVV heeft gestemd en dat bijna alle anderen partijen niet met Geert Wilders willen samenwerken. Als zoveel mensen op die man stemmen dan is daar blijkbaar behoefte aan. Hopelijk gaan de VVD, PVV, CDA en PvdA nog eens om de tafel zitten en komt er een rechts kabinet uit deze keer.

Tessa van Laarhoven

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

Doe mij iets Somalisch uit Curaçao

Festival Mundial is eigenlijk Lowlands in het klein vind ik. Over de line-up valt niet de twisten, de prijs is meer dan toegankelijk, de sfeer is uitermate goed en het eten is voortreffelijk!

Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het. Curry, churro’s, Franse crêpes, patat, hamburgers en suikerspinnen. Natuurlijk ook Vietnamese loempia’s, die ik nog nooit zo lekker heb gegeten als op Mundial. Ik loop met mijn tasje vol met muntjes steeds weer te bedenken waar ik ze nu weer aan op ga maken. Ik zie mensen langslopen met een enorme puntzak friet met een dikke klodder mayo en dan begin toch weer te twijfelen. Volgens mij zijn wij Nederlanders hartstikke verslaafd aan friet, want op elk willekeurig moment van de dag hoeft er maar een patatgeur voorbij te komen en iemand in de buurt zegt: ‘mmm, patat, lekker!’

Op Mundial zou het zonde zijn van je geld en je ervaring. Kijk eens wat verder dan je Hollandse smaakpapillen en probeer eens iets anders. Tijdens dit festival kun je wat eten betreft alle kanten op. Ik heb mij laten verleiden door de wat meer exotische kraampjes; Thais en Afro-Caribisch. En vooral bij het laatste kraampje heb ik fijne herinneringen. De ‘big mama’s’ aan de toog zorgen er persoonlijk voor dat iedereen zijn buikje rond kan eten voor maar een paar muntjes. En als echte Nederlander, zo niet Tilburger heb ik daar oor naar. Met een soort dim-sum maar dan in het Afro-Caribisch stil ik mijn honger en het is lekkerder dan welk patatje dan ook. ‘Mama’ heeft er ook een flinke lepel sambal op gedrapeerd, waar ik als liefhebber van pittig eten normaal heel blij mee zou zijn, maar dit is toch iets te veel van het goede. Gelukkig ben ik op een festival dus laat ik de sambal achter voor de vogels. Genoten heb ik van mijn gerechtje.

Na een tijdje gepraat te hebben met een van de dames werd mij ook duidelijk wat ‘Afro-Caribisch’ precies inhoudt. De vrouwen komen uit Ghana, Curaçao, Venezuela, Sierra Leone, Marokko, Kongo en Somalië. Een hoop culturen bij elkaar die hun kookkunsten op één tafel gooien, wat verrassend goed blijkt te werken.

Neem er een kijkje volgend jaar, want je wordt er met open armen ontvangen!

Sandra Feijen

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

Tilburg…Je bent er!

Zo luidt de slogan van de gemeente Tilburg. Rare slogan, dat is mijn mening erover. Toch probeer ik met deze blog, wat overigens mijn eerste is, wat te vertellen over de inhoud van deze slogan. Op alle bordjes langs alle wegen staat het als je de stad binnenkomt, en vanaf de snelweg richting Breda zelfs in het groot. Maar wat wil de stad hier nu mee zeggen?!

Mooie intro, voor een vraag die ik niet met zekerheid kan beantwoorden. Tilburg, je bent er! Het klinkt alsof ik op onbekend terrein ben en Bernard, een van de voorgeprogrammeerde stemmen van de TomTom, uit het niets tegen mij zegt: Bestemming bereikt. Het gevoel van opluchting overheerst. Niet langer doorrijden, ik ben er al. En misschien is dat juist hetgeen wat de gemeente Tilburg ermee bedoeld heeft. Om er nog maar een cliché uit te gooien: Tilburg is jouw stad, als je maar wilt! Maar wat is Tilburg dan eigenlijk?

Ik ben er heilig van overtuigd dat de goede keuze ligt bij het maken van de juiste overweging. Twijfel is belangrijk, het geeft je stof tot nadenken. Als je dit jaar of de komende jaren moet gaan kiezen voor je studie of stad waar je wil gaan studeren, dan zou dat een weloverwogen keuze moeten worden. Ik woon dan weliswaar net buiten Tilburg, maar het is toch een beetje mijn stad geworden na 6 jaar VWO en inmiddels 2 jaar studeren in de ‘Kruikenstad’. Daarom vertel ik graag over wat je hier te kiezen hebt. Ik zal beginnen met de negatieve punten, dan heb je als lezer nog wat om naar vooruit te kijken.

Tilburg is niet mooi, niet rijk aan historie en niet groots. Wat onder andere Utrecht, Nijmegen, Rotterdam en natuurlijk Amsterdam wel hebben, heeft Tilburg niet…de naam. Het is een stad, die ontstaan is vanuit de industrie. Waar mensen over de hele wereld Amsterdam kennen, zal dat bij Tilburg nooit het geval worden. Deze stad heeft geen nationaal bekende wandelvierdaagse, geen Domtoren en geen grachten. Bovendien staat voetbalclub Willem II op instorten, maar hier kom ik in een latere blog nog op terug. Toch zijn de schoonheid van een stad en de historie vaak onlosmakelijk met elkaar verbonden. Typisch gevalletje van, daar kan men in Tilburg gewoon weinig aan veranderen. Tilburg is een stad waar mensen naar eigen zeggen zonder het te merken voorbij rijden, met een winkelcentrum waar zelfs een shopaholic het misschien niet eens een dag volhoudt. Toch is dit voor velen (gelukkig!) niet doorslaggevend. Vandaar dat de gemeente van de stad de, ik noem het maar even, ‘TomTomslogan’ heeft ingezet.

Want wat is Tilburg dan wel? Tilburg is gewoon Tilburg, en daarmee is veel gezegd. Het is een unieke stad, met alles, om iedere Nederlander in zijn behoeften te kunnen voorzien. Een studentenkamer heb je in Tilburg zo gevonden, bioscopen zijn er genoeg, op elke hoek zit wel een pizzeria, en zelfs over de kroegen hoeft men niet te klagen. Elke avond is er in het Tilburgse uitgaansleven wel wat te beleven. Wat men zich goed moet realiseren, is dat Tilburg geen Amsterdam is. De stad heeft gewoon voor ieder wat wils en daarmee kan je alle kanten op. Ik noem het ook wel eens een dorpsstad, waar veel mensen elkaar kennen en leren kennen. En dat maakt het leuk, gezellig en ook spannend. Deze stad is typisch Brabants. De liederen van Guus Meeuwis zijn dagelijkse kost in de stad die bruist van ambitie, vooral op sportgebied. Zo is men volop bezig met de renovatie van het recreatiegebied Stappegoor, waar het Willem II stadion, de nieuwe schaatsbaan van Ireen Wüst en de hockeyvelden zich bevinden.

Het warme gevoel dat je in Tilburg werkelijk iets betekent vind ik altijd geruststellend als ik de stad binnen fiets. Waar je in al die ‘grote’ steden veelal wordt gezien als een nummertje, geeft heel Tilburg je de ruimte om te zijn wie je wilt zijn. Daarom blijf ik zeggen, Tilburg is jouw stad, als je maar wilt. Natuurlijk ben ik bevooroordeeld, en raad ik een ieder aan verder te kijken dan je eigen horizon. Want je bent producent van je eigen toekomst, en dat productieproces vindt onbewust elke dag plaats. Stel dus elke dag je persoonlijke TomTom opnieuw in en maak voor jezelf alle afwegingen. Je toekomst is namelijk al begonnen!

Bedankt voor het lezen van deze blog!

Mezelf voorstellen vond ik eigenlijk overbodig, het voegt zo weinig toe dacht ik. Maar ach, aan het eind van de blog kan het natuurlijk nooit kwaad. Zie het als een bijlage, want het is natuurlijk leuk te weten wie er achter dit verhaaltje zit. Mijn naam Is Berry Kolen. Ik ben 20 jaar en woonachtig in Diessen (zo’n 14 km van Tilburg). Ik heb middels deze blog gepoogd de lezer, jou dus, een zo objectief en algemeen mogelijk beeld van Tilburg te geven. Ik zal je de komende tijd waarschijnlijk vaker gaan lastigvallen. Misschien een uit de hand gelopen hobby? Het zou zomaar kunnen. Ik hoop dat men mijn blogs met plezier leest, dan zal het schrijven ervan mij met dezelfde gevoelens vergaan.

Tot snel,

Berry Kolen

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

We all speak a universal language

Festival Mundial staat al zo’n elf jaar ver bovenaan in mijn lijst met allerbeste vrienden. Ik ben een vaste bezoeker sinds 1999 en ieder jaar is een onvergetelijke ervaring geweest. Maar dit jaar sloeg echt alles!

Ik was eigenlijk van plan om deze blog te vullen met een negatieve recensie over N*E*R*D, maar het lijkt me verstandig om hier niets over te melden, aangezien ik na één liedje ben weggelopen en dus geen duidelijk beeld heb kunnen krijgen van het optreden van deze mannen. Ik kan daarentegen wel hele pagina’s vullen met kritiek over festivalafsluiter Sean Paul – mijn God wat was hij slecht - maar ook daar heb ik bijzonder weinig zin in. Ik heb namelijk zoveel prachtige, ongelooflijke dingen meegemaakt, die het teleurstellende optreden van deze Jamaicaanse man met gemak overtreffen! De organisatie had namelijk een spetterende line-up geregeld, waarvan Flogging Molly, Babylon Circus, Gentleman & the Evolution en Xindira Companhia in mijn ogen duidelijk de hoogtepunten waren. Ook de extreem jonge winnaars van The Next Best Band – PleaSe! – waren verrassend goed!

Maar de festivalmuziek was niet het enige waar mijn hart sneller van ging kloppen. De mensen die op het festivalterrein rondliepen waren adembenemend. Alle soorten, maten en kleuren liepen voorbij en het waren stuk voor stuk fascinerende wezens. Er was één man in het bijzonder die me een half uur lang in trance heeft gekregen door alleen maar naar me te glimlachen. En toen ik eindelijk was ontwaakt betrapte ik mezelf er op dat ik zachtjes huilde van geluk. Ik klink nu waarschijnlijk behoorlijk creepy, ik snap zelf ook nog steeds niet goed wat er precies gebeurde, maar het was ongelooflijk mooi. Net als de Afrikaan. Laat ik het daar maar op houden..

Een klein minpunt van het geweldige festival waren de absurd dure versnaperingen. De muntjes kostten €2,30 per stuk, wat ik behoorlijk veel geld vind voor een bekertje cola. Zeker als we het hebben over een derde wereld festival, dat juist toegankelijk zou moeten zijn voor alle bevolkingsgroepen, culturen en subculturen. En dus ook voor mensen zoals ik, die bijzonder weinig te besteden hebben.

Maar och, dat mocht de pret niet drukken. Ik heb namelijk ontzettend genoten! Ik heb een groepje Afrikanen overrompeld met mijn beruchte robot moves, ik heb dansles gehad van een jongeman die dacht dat hij een hoogstaande balletdanseres was, en heb een kerel netjes duidelijk gemaakt dat het niet beleefd is om als een dolle hengst ongevraagd tegen een stel vrouwenbillen aan te schuren. Al met al een schitterend weekend, nietwaar?

Voor zover ik het waar kon nemen waren alle bezoekers spontaan, open en enthousiast tegen elkaar. Zoals David Baruchel – de hoofdzanger van Babylon Circus – het zo mooi kon verwoorden; The fact that we’re French and you’re Dutch doesn’t really matter. We all speak a universal language; MUSIC.
En gelijk heeft ‘ie.

Geertje van de Wal

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

Kamerjacht

Lichtelijk zenuwachtig zit je aan een tafel waar acht mensen je nieuwsgierig aankijken en de ene na de andere vraag op je afvuren. De ene vraag is iets normaler dan de andere. Van ‘wat studeer je?’ tot ‘wanneer heb je voor het laatst gekotst?’. En dat allemaal om een klein kamertje te bemachtigen in een krottig huis waarvan de afwas duidelijk al een poosje niet gedaan is. Vervolgens kun je thuis ook nog eens gaan zitten wachten of ze je bellen of niet.

Daar moet de gemiddelde student aan geloven. Op kamers gaan is niet zo maar geregeld. Je moet er bijna voor vechten om een paleisje in het centrum te bemachtigen dat niet belachelijk duur is. De één heeft dankzij zijn spontaniteit al vrij snel een kamer en de ander moet huis na huis aflopen om iets geschikts te vinden.

Zelf heb ik geluk gehad. Ik heb een grote kamer in centrum-oost kunnen bemachtigen dankzij een vriendin die al in het huis woonde. Eerst woonde ik in een huis met een verschrikkelijk huisbaas ergens in noord. Als mensen hoorden waar ik woonde, wilde ze al bijna niet meer op bezoek komen omdat het zo ver fietsen was. Nu amuseer ik me kostelijk in een huis waarin de bewoners variëren van rechtenstudenten tot iemand die het liefst de hele dag op zijn elektrische gitaar loopt te scheuren. Gezellige avonden in de tuin en de keuken zijn geen uitzondering. Dat twee van mijn beste vriendinnen hier ook wonen is al helemaal bevorderlijk voor de gezelligheid.

Voor de mensen die ook graag een leuke kamer willen bemachtigen heb ik wat do’s en don’ts opgesteld:

DO
- Laat aan iedereen weten dat je een kamer zoekt. Gooi het op hyves, twitter, facebook en vertel het je vrienden en familie. Ook tijdens introductieweken is het slim om te laten weten dat op je zoekt bent.

- Vergelijk op verschillende sites de kamergroottes en prijzen met elkaar. Zo krijg je een goed beeld van wat een goede prijs is voor een normale kamer.

- Bedenk van te voren of je graag in een rustig huis wilt zitten of in een meer gezellig huis. Als je bij de advertentie ziet staan dat er een bar in het huis zit kun je er van uit gaan dat ze daar niet de hele dag rustig zitten te studeren.

- Als je lang moet reizen, is het slim om dit te vermelden als je een kamer zoekt. Je krijgt vaak eerder een kamer als je anderhalf uur of meer moet reizen.

- Heb je een kijkavond? Sla het nummer van de contactpersoon van het huis op in je telefoon. Dan kun je altijd bellen als je de weg niet kan vinden.

- Zoek voordat je reageert de straat waar het huis staat op met Google Maps. Zo kun je goed zien of het echt maar ‘vijf minuten fietsen naar de universiteit is’ of dat dat toch flink tegenvalt. Ook is het slim om te kijken of de kamer in de buurt van het centrum en het station ligt.

DON’T
- Je ouders willen er zeker van zijn dat je op een goede plek terecht komt, maar neem ze NIET mee naar een kijkavond. Je komt dan nogal knullig over. Neem je ouders wel mee als je je contract gaat tekenen. Dan weet je zeker dat alles klopt.

- De gemiddelde kamerprijs in Tilburg is 290 euro. Kijk dus goed uit dat je je niet laat beduvelen voor een belachelijk hoge prijs.

- Kom niet te laat op een kijkavond. Vaak ben je dan al meteen afgeschreven.

- Ga je niet heel ‘populair’ gedragen als je op een kijkavond bent. Ben gewoon jezelf, dat werkt meestal het beste. Maar je hoeft natuurlijk niet te vertellen dat je een enorme sloddervos bent, nog geen ei kan bakken en altijd graag hard muziek draait.

- Ga niet in een huis wonen als je je er niet prettig bij voelt. Je bent dan misschien uitgekozen, maar dat betekent niet dat je er verplicht moet gaan wonen.

Succes allemaal!

Michelle Vleugels

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

Zonnen alsof je op het strand ligt

Iedereen kent het wel: De zon is weer in ons land en iedereen wil naar het strand. De maand mei en juni zijn weer begonnen en dat wil zeggen dat het mooie weer af en toe ons land verblijd met een lekker warm zonnetje. Ook mijn vrienden kregen de zomer in hun bol en wilden koste wat kost naar het strand. “Dat is zo lekker vakantieachtig en worden we snel bruin!” riepen ze allemaal. Maar wat nou als je niet van het strand houdt en toch bruin wilt worden?

Ik ben zelf echt niet zo dol op het strand, want op dat strand krijg je weer overal zand tussen en kun je nergens in de schaduw zitten waardoor je als verbrande kreeft thuis komt als je niet goed smeert met zonnebrandcrème. Daarnaast moet je ook nog eens drie uur in een trein zitten om er te komen. Nee, niks voor mij. Maar ook ik snap wel dat iedereen een lekker bruin kleurtje wil hebben dat lijkt op die bruine teint die je had toen je twee weken in Malgrat de Mar zat. Nou, gelukkig is er ook een andere oplossing waardoor je niet als melkfles door de zomer hoeft. Als je geen zin hebt om lang te moeten reizen, veel geld uit te geven of als je al dat zand wilt ontwijken, ben je in Tilburg aan het goede adres, want hier hebben we Parken!

Het Leijpark is een van de bekendste parken in Tilburg en ook een van de grootste. Het heeft grote grasvelden waarop je kunt werken aan een mooie bruine ‘Spaanse’ teint. Er zijn al een aantal studenten die dit park ontdekt hebben, dus als je erheen gaat met lekker weer ben je niet de enige. Gelukkig is het groot genoeg en die andere mensen geven het toch een gezellige sfeer. Sommigen nemen zelfs muziek mee waardoor het helemaal een vakantie-idee krijgt. En het mooiste van dit park is: geen zand! Zelf ben ik ook een groot liefhebber van het Leijpark en ik ga er dan ook vaak heen met vrienden om rustig te studeren of om gewoon even lekker in de zon te liggen en te genieten. Wat ook ideaal aan het Leijpark is, is dat het vlak bij een supermarkt ligt. Waardoor je dus een tas met eten en drinken kunt halen en die dan daar picknickend leeg kunt maken. En als de avond dan kouder en steeds donkerder wordt hoef je maar 10 minuten te fietsen en kun je doorgaan met feesten in de kroegen van Tilburg oftewel: ideaal. Vorige week heb ik zelf nog in het park gelegen met vrienden, wat eten en van die beachspelletjes zoals een balletje dat je dan naar elkaar moet overslaan met een houten plank. Het was een heerlijke dag en we hebben bewezen dat je die beachspelletjes dus ook gewoon in je eigen stadspark kunt doen. Dat soort dagen zijn dan ook onze stranddagen: Zonnen alsof je op het strand ligt, maar dan in ons Leijpark!

Maar waarom is een park dan leuker dan het strand? Hoor ik jullie denken. Het is niet leuker en ook niet minder leuk, maar het is makkelijker, goedkoper en veel dichterbij waardoor je op elk moment van de dag kunt beslissen of dat je in het park gaat liggen. En voor die bruine teint maakt het niet uit of je aan het strand ligt of in het park. Probeer je het in te beelden: Een paar goede vrienden, een kleed, eten en drinken en een groot groen park met bomen. Meer heb je toch niet nodig voor een gezellige dag en avond?

Anne van Breda

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

Verkiezingen saai? Dacht het niet!

Met de eerste zonnestralen door mijn raampje, zo rond het tijdstip dat de vogels net aan het zingen begonnen en jullie in alle waarschijnlijkheid nog in een diepe droomslaap waren gehuld, liep mijn wekker woensdagochtend om zes uur af. Want deze woensdag, negen juni, was het weer tijd voor alle Nederlanders om te beslissen welke politici ons landje het beste kunnen leiden. Ik zat er middenin, en had mezelf al vroeg uit bed gesleurd om me om zeven uur stipt bij het stembureau te kunnen melden. Ik was die dag namelijk stembureaulid!

Als stembureaulid ben je verantwoordelijk voor het goed en eerlijk verlopen van de verkiezingen. Een belangrijke taak dus die met enige zorg en nauwkeurigheid moet worden uitgevoerd. Met de steeds kleiner wordende groep van vrijwilligers, wat meestal ambtenaren of bejaarden zijn, wordt hier tegenwoordig een aantrekkelijke vergoeding tegenover gezet. Iets waar tot nog toe weinig studenten weet van hebben! Je zult begrijpen dat mijn motieven om mij in te zetten voor het landsbelang vooral financieel van aard waren.

Maar hoe gaat dat in zijn werk? Allereerst moest ik absoluut om zeven uur aanwezig zijn en geen minuut later, aangezien het stembureau om half acht stipt open gaat. Ik en de andere gezellige stembureauleden checkten eerst of onze stemhokjes wel goed genoeg waren afgesloten voor publiek. Op deze manier kan iedereen echt anoniem zijn stem uit brengen zonder dat anderen mee kunnen genieten van iemands politieke voorkeur. Ook wordt gekeken naar de indeling van het stembureau. Mensen die het stembureau binnen komen moeten elkaar niet in de weg staan zodat het stemmen snel en eerlijk verloopt.

Om half acht wordt het stembureau dan ook daadwerkelijk geopend voor publiek. Al meteen stromen de eerste kiezers binnen. Een enkele fanatiekeling staat zelfs al voor half acht te wachten tot het open gaat. De stembureauleden hebben dan de volgende taken: één staat bij de deur en zorgt dat er niet teveel kiezers tegelijkertijd binnenkomen. Ook houdt deze persoon de stemhokjes in de gaten, om er bijvoorbeeld voor de zorgen dat mensen niet met twee personen tegelijkertijd in één stemhokje gaan. Een ander controleert de geldigheid van de stempas, want, jawel, er zijn mensen die met een stempas van de gemeenteraadsverkiezingen aan komen zetten en dat moeten we niet hebben. De voorzitter van het stembureau controleert het identiteitsbewijs in combinatie met de naam op de stempas. Ook wordt er bijgehouden hoeveel mensen er komen stemmen. En de laatste overhandigt je daadwerkelijk je stembiljet, waarna je het hokje in kan.

Waarom moet dit allemaal zo precies? Omdat stemmen nou eenmaal eerlijk moet verlopen. Een van de belangrijkste taken is dan ook om te controleren dat er maar één persoon tegelijkertijd in het stemhokje staat en dat er niet een familielid of iemand anders gezellig stemadvies komt geven in het hokje. Dit hielden wij extra goed in de gaten, omdat we geen incidenten wilden hebben zoals in Rotterdam in maart met de gemeenteraadsverkiezingen het geval was. Gelukkig voor ons waren de kiezers bij ons brave burgers die allemaal netjes één voor één alleen hun stem uitbrachten. Wat me wel opviel is dat veel mensen nog vaak zonder identiteitsbewijs aankomen bij het stembureau. Jammer maar helaas, dan word je gewoon weggestuurd om die alsnog te gaan halen. Immers, hoe weten we dan of jij daadwerkelijk de persoon op de stempas bent? Helderziend zijn we niet.

Om negen uur is het stemmen afgelopen. Dus kom je om vijf over negen aanzetten, dan ben je te laat. Daarna gingen we over op het tellen van de stemmen, waar ik de hele dag naar uit had gekeken omdat ik natuurlijk razend benieuwd was naar wat “d’n Tilburger” gestemd had. Het was nog een hele klus, aangezien er bij ons stembureau ruim 1300 mensen waren komen stemmen. Overigens is het tellen van de stemmen openbaar; je mag er dus lekker bij komen zitten als wij de stemmen aan het tellen zijn. Je kunt dan ook daadwerkelijk zien dat we eerlijk tellen, als je daar behoefte aan hebt. Meetellen mag je alleen absoluut niet. Dit mogen alleen officiële stembureauleden doen. Bij ons duurde de telling ruim drie uur, waarna we alles nogmaals gecontroleerd hebben om te kijken of het de tweede keer nog steeds klopte. Daarna wordt de uitslag doorgegeven aan de gemeentehuis en worden alle stemmen verzameld zodat ze later nogmaals officieel gecontroleerd kunnen worden. In ons stemlokaal was overigens de Partij van de Arbeid het grootste, op de voet gevolgd door de Partij voor de Vrijheid.

Toen ik om kwart voor twaalf thuis aankwam vond ik het dan ook extra leuk om in mijn kamertje de verkiezingsuitslagen van de rest van het land te volgen. Ik raad dan ook iedereen aan om zich ook op te geven als stembureaulid. Het is namelijk best relaxt werk, het maakt je gemiddelde verkiezingsdag weer wat spannender en je verdient geld. Je kunt je hiervoor aanmelden bij de gemeente. Zeker doen, want het is het absoluut waard!

Tessa van Elk

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

Oranje Fanzone op het Piusplein

Maandag speelde Nederland haar eerste wedstrijd van het WK Voetbal 2010 tegen Denemarken. De uitkomst kennen we natuurlijk allemaal. Ik besloot, ook met het oog op mijn eerste blog voor www.tilburgisthuis.nl, de eerste oranjewedstrijd te bekijken in het centrum van Tilburg. Alle wedstrijden van ons Oranje worden op het Piusplein op schermen binnen en buiten uitgezonden en er is een heuse Oranje Fanzone ontstaan rondom de kroegen Slagroom, Brandpunt en Bolle.

Toegegeven moet worden dat de schermen nogal tegenvallen en dat het vooral als de zon schijnt buiten moeilijk te zien is. Het zou stukken fijner (en gezelliger) zijn als er een groot scherm zou verrijzen waarop we alles kunnen volgen, maar helaas is dit niet het geval. Wij kozen voor een eersterangs plekje binnen bij café Brandpunt.

Tijdens de wedstrijd was het een gezellige boel en Brandpunt verbeterde de sfeer nog meer door het aankondigen van een minuut gratis bier na ieder doelpunt van Nederland. Na het tweede doelpunt voor de Nederlanders barste het feest op het plein los met leuke muziek, drank en veel oranje gadgets. Klik hier voor de foto’s!!

Deze oranje gadgets, kledingstukken, toeters en andere fratsen trekken al langere tijd mijn aandacht. Met Koninginnendag, maar natuurlijk zeker ook met het WK wil je toch met een originele oranjeoutfit voor de dag komen. Een tijdje lang vroeg ik me al af of ik dan toch de oranje Dutch-dress moest aanschaffen. Maar al snel merkte ik, al lopend door het centrum, dat ongeveer 9 van de 10 vrouwen die draagt. Verder is er naar mijn mening nog weinig moois aan oranje-spul voor vrouwen geproduceerd. Blokker heeft dit jaar naar mijn mening de plank echt volledig misgeslagen. Juichend in Brandpunt viel mijn oog op de meest lelijke gadget die ik tot nu toe OOIT ergens heb gezien (correct me if I’m wrong).

Uren later dacht ik nog steeds aan hoe lelijk dit accessoire is en het idee dat ik hier iets mee MOEST doen in mijn blog over de Oranje Fanzone op het Piusplein. Het liet me niet meer los. Vandaar dat ik in mijn eerste blog de prijs voor het lelijkste WK-gadget wil uitreiken aan de ‘Bongostampers’ van Blokker (zie foto)!

Annika van Heeswijk

Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl

Little Devil

Gisteren heb ik mijn muzikale grenzen verlegd. Ik kan je vertellen, mijn mp3-speler is voorzien van allerlei genres in muziek. Ik luister echt van alles, het is maar net waar ik trek ik heb. Van techno tot rock, van blues tot klassiek en van jazz tot reggae. Maar death metal stond niet bepaald in mijn muzikale vocabulaire…

Ik werd niet verrast door dit genre hoor, mijn goede vriend Bart had me er al op voorbereid en al eerder wat laten luisteren, maar toch is live een heel andere beleving natuurlijk. Bart is de leadsinger van The New Domignon. Het is werkelijk on-ge-loof-lijk wat voor er een geluid uit zijn strot komt, ik versta er helemaal niets van maar het is een echte songtekst en een liedje met een achterliggende gedachte. ‘Het volgende liedje gaat over totale vernietiging en het einde der tijden’, aldus Bart. Het was geen onderwerp waar ik van opkeek.

Ik vind het altijd erg mooi om te zien als je passie voor muziek hebt. Iedereen die passie voor muziek heeft kan ervan genieten. Ieder zijn eigen smaak natuurlijk, maar het mooie van muziek is dat je helemaal vrij bent om deze smaak zelf te ontwikkelen.
Passie zie ik ook terug bij The New Domignon. Op het eerste gezicht lijken de bandleden wel van een potje ‘allesvernietiging’ te houden, maar op het moment dat ze hun nummers spelen gaan ze ervoor. Ik zie de gitarist in zijn eigen wereldje rondzweven, met zijn ogen dicht zelf meejengelen op de melodie van zijn gitaar, de bassist headbangt er met zijn kale hoofd op los, de drummer is buiten zinnen (hij doet mij een beetje aan Tarzan denken) en in Barts hoofd speelt zich het verhaal af waar het nummer over gaat. Dat vind ik nou mooi om te zien.

Desondanks hield ik het niet langer dan drie kwartier vol en ben ik met mijn maatje de zaal uitgelopen en hebben we het optreden onder het genot van een fles Grolsch geëvalueerd.

‘Die band in het voorprogramma vond ik wel vet, dat luisterde ik vroeger ook wel’.
- ‘Ja op zich… best prima.’
‘Hmhm…’
- ‘Bloeden jouw oren ook?’

Sandra Feijen

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl

Dineren volgens etiquette

Bij de meeste HBO en universitaire opleidingen in studentenstad Tilburg krijg je later in het werkveld te maken met de commerciële wereld. Zo ook bij de opleiding die ik zelf volg aan FEHT: Sport, Economie en Communicatie (SPECO). Een belangrijke les heb ik laatst geleerd : etiquette dineren.

Etiquette dineren houdt in dat je leert hoe een zakelijk diner (formeel of informeel) er in de praktijk aan toe gaat en leer je hoe jij jezelf het beste kunt profileren. Dit leer je op een losse manier, zodat het ook leuk blijft. Het is belangrijk, want wanneer je straks een diner hebt met je (potentiële) zakenpartners moet je wel weten hoe het gebruikelijk is om je te gedragen. Zodat de persoon tegenover je, die je wilt overhalen, in ieder geval daarop niet kan afknappen!

Wij gingen met twee klassen richting de gezellige, ietwat chique Brasserie “De Boschkens” waar we werden opgewacht met een welkomstdrankje: Kir Royale. Daar kregen we de gelegenheid om eens rond te kijken of iedereen zich wel aan de dresscode had gehouden. De dresscode voor die avond was ‘tenue de ville’, oftewel jasje & dasje. En iedereen had zich er netjes aan gehouden, wat de avond toch weer van een professionelere, ‘zakelijkere’ sfeer voorzag. Helaas begon het toen te regenen en besloten we naar binnen te gaan, waar iedereen zelf kon kiezen waar hij of zij plaats zou nemen.

Toen nam onze gastheer Richard het woord en legde uit wat we van de avond konden verwachten. Hij zou graag willen dat het een gezellige avond zou worden, waar we wel veel van zouden leren. Daarom had hij ook een quiz opgesteld, die tussen de gangen door aan ons voorgelegd zou worden. Op willekeurige basis werden er toen groepjes samengesteld en had je een team voor de quiz. Daarna kregen we een drankje naar keuze en kwam de ‘amuze’ (oftewel: voorgerecht). Deze bestond uit een heerlijke gerookte zalm op een bedje van sla. Na de amuze, nam Richard weer het woord. Hij legde uit op wat voor manier de servet op de schoot moest liggen en waarvoor dat was (om je mond af te deppen na een slokje drinken), hoe het de bedoeling was om het bestek vast te houden, hoe je aan de tafel hoorde te zitten (netjes aangeschoven en boven- en onderlichaam in een hoek van 90graden) en nog meer van dit soort nuttige tips. Al met al handige weetjes die direct door iedereen in acht werden genomen. Belangrijk voor een aankomende student om te weten: het is (helaas) niet netjes om veel te drinken bij een etiquette diner.

Vervolgens ging de eerste ronde van de quiz van start en konden we onze hersenen kraken op vragen als ‘Wie of wat is een sommelier?’ en ‘Hoe dient het bestek te liggen op een tafel?’. Erg leuk om er op zo’n manier mee bezig te zijn, uiteraard gaf Richard uiteindelijk ook de juiste antwoorden. Vervolgens werd het tussengerecht geserveerd: spoom (slagroom, citroenijs & champagne). Bijzonder, maar erg lekker. “Maar wat is het nut van deze spoom?”vroeg Richard. Wat bleek? Het helpt de smaakpapillen te neutraliseren, zodat je vervolgens met volle teugen van het hoofdgerecht zou kunnen genieten. Zo kwam je naarmate de avond vorderde steeds meer te weten over hoe het etiquettedineren er aan toe behoort te gaan.

Voordat het hoofdgerecht werd geserveerd, werd iedereen op een willekeurige plaats naast nieuwe, onbekende mensen geplaatst. Changeren wordt dit genoemd. Waarom? Op een ‘echt’ zakelijk diner zit je ook niet altijd naast mensen die je kent. Er volgde een voorstel rondje en er werd al snel weer vlot gepraat. Toen het hoofdgerecht werd geserveerd, was het duidelijk dat iedere student netjes volgens de etiquette wilde eten en niet uit de toon wilde vallen.

Toen de laatste quizronde zich aandiende, ging iedereen weer zitten op zijn eigen plaats zodat met het team gestreden kon worden voor de hoofdprijs. Ten slotte werd het dessert (aardbeienijs & gebak) en volgde weer nieuwe tips. Altijd bij binnenkomst de gastheer en/of gastvrouw een hand geven, niet met zonnebril op of kauwgom in de mond aankomen en, indien je te laat komt, even een belletje plegen. Misschien zijn dit vanzelfsprekende zaken, maar het komt erg slecht en onprofessioneel over wanneer je dit niet doet. Het kan je zelfs de deal kosten.

Al met al was het een heel nuttige, maar ook gezellige ervaring.

Tip: Dit moet je gewoon doen! Het scheelt veel als je al eens een etiquettediner hebt meegemaakt, je steekt er in één avond ontzettend veel van op en het is hartstikke leuk en gezellig!

Leerzame topavond!

Rick van den Boorn

Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl