Je hebt ze vast wel eens voorbij zien komen; de gezellige, overvolle tweedehands winkeltjes waarin het lijkt alsof iedere millimeter koste wat het kost bedekt moest worden met ietwat muffe, veelzijdige en heerlijk opvallende kleding. Ik ben er dol op, maar ik ging er niet vanuit dat dit niet door iedereen even logisch wordt gevonden.
Ik bevind me momenteel in Kenia, een prachtig land vol adembenemend mooie mensen. Een van deze perfect geschapen wezens begroette me vandaag, zoals ze dat iedere ochtend doet. Na de innige omhelzing merkte ik haar hippe grijze broek op. Ik complimenteerde haar met deze goede aankoop, waarna zij me heel zacht en met het schaamrood op haar kaken vertelde dat het een goedkoop tweedehands model was.
Dit is bij lange na niet mijn eerste keer in dit land. Ik weet als geen ander dat de overvolle markten in de piepkleine, arme dorpjes hier honderden stapels met kleding bevatten die wij – ‘rijke’ Europeanen – afgedankt en afgestaan hebben aan een of ander derde wereld project. De kans is groot dat deze kleding al door zo’n 6 verschillende mensen is gedragen voordat ze uiteindelijk de drukbezochte markt bereikt hebben. En dit vindt men hier allemaal heel erg normaal. En dat is het ook! Ik bedoel, je moet toch iets aan je lichaam hebben hangen, en lang niet iedereen is in staat (gebrek aan geld en kennis) om eigen creaties in elkaar te zetten.
Maar om dit gegeven vervolgens aan een blanke te vertellen – die hier over het algemeen als rijk, welgesteld en extreem hygiënisch wordt beschouwd, en dus ook als een persoon die onmogelijk een kledingstuk zou dragen dat een ander eerst heeft aangeraakt – doet vele mensen huiveren van schaamte.
De jongedame in kwestie keek me vol verbazing aan toen ik haar vertelde dat ik niets liever doe dan rondstruinen in tweedehands winkels, en dat mijn kast thuis vol hangt met kledingstukken die door anderen (vader/vriendinnen/ex-vriendjes/onbekenden) zijn afgedankt.
Ik duik tijdens een vrij studie uur regelmatig Tilburg in om me te vermaken met deze bezigheid. In de Noordstraat bevindt zich een van mijn favorieten. Op de stoep voor het gebouw staan een hele hoop schoenen, sjaals en tassen uitgestald, inclusief enkele paspoppen gekleed in extravagante creaties. Als je vervolgens de winkel binnenstapt weet je werkelijk waar niet waar je beginnen moet. Precies in het midden van de ruimte staat een kassa/studio/dj/platentafel, en iedere centimeter die deze veelzijdige werkbank vrij laat, is gevuld met massa’s kleding, schoenen en accessoires. Zelfs de bovenste planken waar je met behulp van een stoel nog niet eens bij kunt liggen bezaaid met tweedehands materiaal! En het aanbod gaat ver, heel ver. Of je nu een vintage badpak, een oversized bontjas, een strakke leren broek of een stel glinsterende plateauzolen nodig hebt; je bent hier altijd aan het goede adres. En dan hebben ze ook nog fatsoenlijke kleding!
Mijn tweede lievelingswinkel bevindt zich tegenover popcentrum 013. Je ziet niet meteen dat er een winkel aanwezig is in dit pand, maar als je bijna blut bent en toch een leuk kledingstuk hebben wilt waar niemand anders meer mee rond loopt, is dit de juiste plek. De oorspronkelijke bedoeling van de Vincentshop is om de armen van fatsoenlijke, betaalbare kleding te voorzien, maar toch kan ook ik het niet laten om regelmatig enkele euro’s in te ruilen voor een fel gekleurd leren jasje of een stel grote ouderwetse opa-truien waar je heerlijk in kunt verdrinken.
Nu blijkt maar weer dat de mens – of hij nu arm of rijk, donker of licht, oud of jong is – onverwacht toch dezelfde interesses kan hebben. En medeliefhebbers weten nu in ieder geval alvast waar ze in Tilburg hun slag kunnen slaan.
Geertje van de Wal
Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten