Bron foto: Wouter Nuijten - Eventi Fotografie -
In de TIK week ben ik druk bezig geweest met het promoten van SHOT (Studenten Hockey Verenging Tilburg). Elke avond laat naar bed, elke ochtend vroeg op. Een promotie polo die ik letterlijk met bloed, zweet en tranen aan heb gehad en stonk naar bier en rook. Gelukkig werd het vanzelf vrijdag, wat betekend dat ik eindelijk aandacht aan mijn uiterlijk ging besteden en de polo uit mocht doen. Vrijdag staat bekend om het einde van de TIK week (ááh) maar het staat ook bekend om het vetste eindfeest en afterparty ever!!
De klok sloeg half tien in de avond en mijn vriendin en ik (die ook in de promotiecommissie van SHOT zit) maakten nog geen aanstalten om van de bank af te komen. Er moesten nog kaartjes gekocht worden voor het TIK-eindfeest in 013. De “waarom te gaan” argumenten werden opgenoemd. We zijn alle twee geen 013 fan. Je moet muntjes kopen voor bier (wat een vermogen kost), roken in een rokershok, optredens komen nooit echt goed tot zijn recht en als je eenmaal je vriendinnen kwijt bent is het bijna onmogelijk om elkaar terug te vinden. Nee, dit jaar voor ons geen eindfeest.
We waren wel van plan om naar studentenvereniging Vidar te gaan, waar de afterparty werd gehouden. Eigenlijk ben ik ook niet echt een Vidar fan, want het is erg ver fietsen, maar de argumenten om te gaan waren in de meerderheid. Bier kost er één euro (ja, je leest het goed!). Gregor Salto maakt van deze avond een begin van je studententijd, die je niet snel zult vergeten. En het belooft een mooie nacht te worden, die zoals ieder jaar tot ver na zonsopgang duurt.
Rond twee uur 's nachts stapte we op de fiets, op weg naar Vidar. Doordat Tilburg steeds kleiner en knusser wordt naarmate je er woont, duurde de fietstocht naar Vidar ook maar een kwartier. En daar stonden we dan op het ‘strand’ van Vidar met twee biertje(s) in onze handen los te gaan op de geweldige beat van Swedish House mafia – one. Terwijl ik gezellig stond te kletsen en te dansen zag ik opeens de zon op komen. Wat bij het begin een mooi gezicht was werd daarna iets minder leuk. We stonden daar namelijk al een paar uur te drinken en te dansen waardoor je er niet echt super meer uit ziet. Doordat er af en toe ook een biertje door de lucht vloog zat mijn haar echt niet meer! In het donker ziet niemand dat, maar nu het eenmaal licht was geworden…. Vlug nog een biertje achterover gegooid voor het zelfvertrouwen. Wat maakt het nou weer uit hoe ik er uit zie om half zes in de ochtend? Precies. Het werd steeds later en de muziek werd ook steeds minder leuk (red. hardcore) Jongens gingen springen waardoor het zand om onze oren vloog. Toen ik op de klok keek was het alweer 8 uur in de ochtend! OMG! Dit is echt een record!
Nadat we van iedereen ‘afscheid’ hadden genomen en de fietsen hadden gevonden gingen we weer op weg naar onze warme bedjes. Nadat een paar vriendinnetjes van de fiets waren afgevallen was ik ein-de-lijk thuis. Schoenen (die ik of héél hard moet gaan poetsen of weg moet gooien) heb ik uit gedaan. Nadat ik vlug even mijn voeten had afgespoeld, aangezien die onder het bier en zand zaten, kroop ik in mijn lekkere warme bed. Ik heb mijn record “laat thuis komen” verbroken.
Wie weet wordt deze aankomende jaren weer verbroken…
Mirte Langenhuijsen
Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten