Ik was altijd al een beetje verliefd op Guus....
Zijn gezellige krullen, die heerlijke lach en dat perfect geplaatste spek op zijn botten doen het ontzettend goed bij mij. Ja, Guus is leuk! Ik had hem echter nog nooit in levende lijve mogen aanschouwen, maar dit zou geheel onverwacht compleet veranderen..
Enkele weken terug bevond ik me bij het afsluitingsfeest van het Glazen Huis in Eindhoven. Ik was er veelal voor de gezelligheid, aangezien ik geen idee had wat er zou gaan gebeuren. Ik had verwacht dat we doelloos door dat glazen ruitje zouden gaan staren, maar niets was minder waar. Voordat ik het volledig kon beseffen werd ik meegesleurd naar een plein vol mensen, die allemaal enthousiast maaronverstaanbaar mee schreeuwden met een paar stipjes op een groot podium. Toen we eenmaal dichterbij waren gekomen zag ik dat die stipjes dhr. Borsato & aanhang waren, maar omdat ik dit niet geheel interessant vond draaide ik wat doelloze rondjes om mijn as, en staarde ik naar alle vreemde mensen om me heen. Zo ook bij de daarop volgende optredens van artiesten die ik diezelfde avond al was vergeten. Al moet ik zeggen dat dit meer aan mij lag dan aan hen, want de rest van het publiek leek alles wel heel erg leuk te vinden…
Tijdens mijn zoveelste rondje klom er een man op het podium die begon te ratelen over gezellige Brabanders en één persoon in het bijzonder, die ons allemaal wel even warm kon komen maken. Prompt bleef ik stil staan en staarde met mijn charmant openhangende mond naar de presentator op het podium. Ik was één en al oor, want ik wist waar dit toe zou leiden. Ik kén namelijk helemaal geen andere favoriete Brabanders. Voor mij is er maar één, en dat is Guus! Een eeuwigheid later – wat achteraf een paar seconden bleken te zijn – strompelde the one and only dan eindelijk het podium op. Ik was intens gelukkig. Guus stond, Guus zong, Guus lachte, en hij zorgde er bovenal voor dat iedereen zich op en top Brabants voelde. Alle vreemde mensen om me heen waren samen één geworden. Het podiumbeest vormde ons zonder moeite tot één grote groep fanatieke Brabanders die niets liever deden dan luisteren en volop meekrijsen met de klanken en melodieën van Neerlands meest aanstekelijke liederen. Ik besloot nog een rondje te maken waarbij ik de grijnzen van de mensen om me heen probeerde te tellen, maar dit was onbegonnen werk. Iedereen oogde uitzonderlijk tevreden en o, dat was zo mooi.
Toen mijn geliefde jongeman plots de begintonen van zijn allereerste hit liet klinken en ons vroeg of wij het eens voor hem wilden gaan zingen barstte de hemel open. De plots neerkomende sneeuw glinsterde in het avondlicht en viel als een zachte deken op ons neer. Het hele plein kon het lied woord voor woord meezingen, met daarbij het geklap en de loze oe’s en aa’s meegerekend. Ik had werkelijk waar nog nooit zoiets meegemaakt en ik voelde me nooit eerder zó goed als toen.
Ik ben altijd al een diehard Brabander geweest, maar sindsdien ben ik nog meer gegroeid. Nu praat ik vol trots en met enige regelmaat over ‘ons land’; ik probeer mensen te bekeren en laat ze met succes inzien dat er niets fijner is dan die fijne, warme plek waar het licht nooit of te nimmer zal doven.
Guus is een held. Mijn held.
Geertje van de Wal
Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten