Het Textielmuseum, ik was er nog nooit geweest. Na anderhalf jaar in Tilburg te wonen kon ik bezoekjes aan De Pont, het Scryption en het Brabants Natuurmuseum wegstrepen. Van het lijstje met de vier bezienswaardige musea in Tilburg bleef er dus nog eentje over. Een bezoekje aan het Textielmuseum was ik toch wel aan mezelf verplicht, voordat ik me ooit in de volgende situatie zou bevinden: ‘Je woont in Tilburg, ooit naar het Textielmuseum geweest? NEE?! Goh…’
Nummer vier op het lijstje dus. Ik had wel even het internet nodig, het museum ligt niet opvallend in het centrum. Ik wist wel ongeveer waar het lag, vlak bij de Pont, iets er voorbij… De site gaf me voldoende inzicht in de reis en prijs, om het maar even op zijn NS te zeggen. Niet moeilijk te vinden en niet duur, ik kon onderweg.
Bij binnenkomst viel mijn oog op een ruimte waar allemaal opgevouwen stofjes lagen/hingen in felle kleuren, ik kon er maar een stukje van zien. Ik vond het al meteen interessant en hoopte dat de caissière snel tot de afsluiting van haar verhaal zou komen met een ‘veel plezier dames’. Ze eindige echter met een ‘als jullie die kant op gaan beginnen jullie bij het begin’, een totaal andere kant op wijzende dan waar ik de gekleurde stofjes had zien liggen. Heel logisch, bleek achteraf, aangezien die ruimte de shop van het museum was.
Het museum begint met een ruimte waar grote en oude machines staan, het ruikt er naar een oude schuur, maar niet onaangenaam. Hierdoor kom ik helemaal in de sfeer. Machine na machine wordt getoond hoe textiel wordt gemaakt, van het schapenwol naar de dradenmachine, naar de weefmachine. Sommige machines staan zelfs aan. Aan het einde zie je hoe een machine een kleed weeft. Het kleed komt stukje voor stukje de machine uit, wat ontzettend langzaam gaat, dus ik liep door naar het textiellab. Om nou te wachten tot die machine er een kant en klaar kleed uit had geperst.
Het textiellab deed me denken aan Sjakie en de chocolade fabriek. Daarin lopen allemaal ‘oempa loempa’s’(kleine mannetjes) rond om de boel op gang te houden. Laat ik het even toelichten: in het textiellab stonden weer overal grote weefmachines, waarvan zeker de helft aan stond. Overal liepen oude mannetjes in zwarte polo’s rond. Sommige stonden een machine te bedienen of waren bezig met draden in een machine, druk in de weer dus. Vandaar de Sjakie en de Chocoladefabriek gedachte. De machines in het textiellab worden namelijk nu nog echt gebruikt om textiel te produceren. Verderop in het lab waren studenten met de computer aan het werk met patronen die zij in hun textiel wilde hebben.
Verder was er nog een tentoonstelling van Lam de Wolf, ‘Hete harten, koele koppen’. Hier hingen onder anderen veel stoffen kunstwerken aan de muur, en een kledingrek met hele grote jurken die bol waren gepresenteerd. Helemaal op de bovenste verdieping was nog kleinschalige tentoonstelling van afstudeerprojecten van studenten. Deze kunstwerken waren allemaal uiteraard ook in de trant van textiel. Op de grond lag een kleed van vilt, in de vorm van een schimmel.
Nu waren er nog twee gedeelten van het museum die niet veel indruk op me hebben gemaakt, namelijk: de damastwasserij, hier lagen mappen met oude patronen opgeslagen en er stonden ook nog wat oude machines, en nog een etage waar een groot scherm van 2 bij 20 meter stond. Daar werd een film op afgespeeld, waarvan ik niet veel heb meegekregen aangezien ik memories aan het spelen was op een informatietelevisietje die bij het museum hoorde....
Textielmuseum = afgevinkt :)
Simone Benckhuijsen
Meer info over studeren, opleidingen, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check www.tilburgisthuis.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten