De chanson bij uitstek van München Oktoberfest. In Duitsland proosten ze niet op gezondheid, maar op gezelligheid. En dat is precies wat wij in Tilburg tijdens de Tilburg University Cantus ook doen. Dat nummer dien je uit je hoofd te kennen want dat staat niet in de codex (lees: liedjesbundel) die je in je handen gedrukt krijgt bij de ingang. Hierin staan tientallen ‘meeblèr’ nummers die tijdens de cantus allemaal de revue passeren.
Terwijl ik de codex aandachtig aan het doorbladeren was op de welverdiende V.I.P. tribune, werd ik aangesproken door een aardige meneer die absoluut niet wist wat hem te wachten stond. In zijn tijd bestond dit namelijk nog niet. En of ik het hem even uit wilde leggen.
Een biercantus is een hoffelijk samenzijn van studenten die plaatsnemen aan praktisch meubilair wat in de volksmond ‘biertafels’ wordt genoemd. Tijdens dit samenzijn zullen de beste meezingtoppers uit volle borst gezongen worden. Ondertussen zal de goudgele beste vriend van iedere student geschonken worden door de zogenaamde ‘tafelhoofden’. Dit zijn coördinatoren die verantwoordelijk zijn voor zijn of haar groep en dienen deze in het gareel te houden. Dezelfde persoon is ook de enige die de bevoegdheid heeft om bier te halen voor zijn kroost.
De mannen die de cantus voorzitten (preasidium) verwachten nogal wat respect van de aanwezigen. Bij opkomst moet iedereen gaan staan, er mag alleen gedronken worden tijdens het welbekende nummer ‘Ein Prosit’. Er mag ab-so-luut niet geklapt worden. Dat praesidium bestaat trouwens gewoon uit een paar gasten van alle studentenverenigingen van Tilburg die zich helemaal lam zuipen op het podium. Na 8 biertjes begint dat respect redelijk misplaatst te worden.
Dat laatste heb ik maar niet gezegd.
Hoe leg je aan een beschaafde man die je vader had kunnen zijn uit, dat deze cantus uiteindelijk uitloopt op een ordinair zuipfestijn en dat het allemaal draait om zo snel mogelijk je biertje achterover te kappen?
‘Meneer, hecht u alstublieft niet te veel waarde aan deze poppenkast, want u zult merken dat de introductiespeach van Ruud Lubbers en de opkomst van de zangers in black tie een grote wanvertoning is die alleen maar draait om dronken worden en liedjes lallen.’
Dat heb ik ook maar niet gezegd.
Op het moment dat Country Roads werd ingezet, en het preasidium het moeilijk kreeg met de articulatie van ‘to the place I belong’ en ‘mountain mama’, werd mijn plaatsvervangende schaamte geactiveerd. De cantus was ruim een uur bezig en dat was voor mij de uitgelezen kans om met een smoesje (excuseert u mij, ff naar de plee) af te druipen. Arme man, met zijn hoge verwachtingen van het fatsoenlijke Tilburgse studentenleven... En voor mij weer een bevestiging; dat über gemütlichkeite studentikoze gedoe is toch niet zo aan mij besteed.
Sandra Feijen
Bekijk hier de toch wel erg gezellige sfeerimpressie.
Meer info over studeren, studie, opleiding, evenementen, uitgaan etc. in Tilburg? Check http://www.tilburgisthuis.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten